Οι εξελίξεις δικαίωσαν όσους εγκαίρως κατάλαβαν ότι η παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ στην πολιτική σκηνή σηματοδοτούσε τη βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση που χαρακτηρίζει πλέον τις ΗΠΑ. Τα φοβερά γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου, με την εισβολή οπαδών του στο Καπιτώλιο, την ανέδειξαν, αλλά πιθανότατα δεν αποτελούν την κορύφωση του αμερικανικού δράματος. Είναι ήδη φανερό ότι υπάρχει συνέχεια με πολλές πράξεις και όσα τώρα εκτυλίσσονται εντός αμερικανικών συνόρων έχουν τεράστιο ενδιαφέρον και επιπτώσεις στο παγκόσμιο κοινό και στις κοινωνίες του.
Η απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων να παραπέμψει τον πρόεδρο Τραμπ στη Γερουσία με την κατηγορία της υποκίνησης της εισβολής, προκειμένου εκείνη να προχωρήσει ή όχι στην καθαίρεσή του, είναι θέμα για τον παγκόσμιο δημόσιο διάλογο. Οπως είναι θέμα η απόφαση του Facebook, του Twitter και του Instagram να του κόψουν τη δυνατότητα της επικοινωνίας μέσω αυτών. Θέματα άκρως πολιτικά και τα δύο, που δημιουργούν ερωτήματα, αφενός δημοκρατίας και σεβασμού των αρχών της, αφετέρου προστασίας της από κακόβουλους που εκμεταλλεύονται τους θεσμούς και τις διαδικασίες της για να αναρριχηθούν στην εξουσία και μετά επιχειρούν να την καταλύσουν.
Δεν είναι εύκολες οι απαντήσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ντ. Τραμπ αποδείχθηκε ανάθεμα σε παγκόσμια κλίμακα για το φιλελεύθερο δημοκρατικό πολίτευμα, ούτε ότι επιχείρησε ουσιαστικά πραξικόπημα για να ανατρέψει τη βούληση της πλειοψηφίας των Αμερικανών πολιτών. Είναι, όμως, πολιτικά σωστή η παραπομπή του για καθαίρεση ελάχιστες ημέρες πριν ολοκληρώσει τη θητεία του; Για κάποιους πρυτανεύει η σκέψη ότι είναι αναγκαίο να τιμωρηθεί παραδειγματικά, επειδή παραβίασε τους νόμους και τα πολιτικά ήθη, ώστε όχι μόνο να μην αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση –σε όλο τον πλανήτη– στο μέλλον, αλλά και να αποκλειστεί διά βίου από την πολιτική ζωή της χώρας του. Για άλλους, ωστόσο, η παραπομπή του τη δεδομένη συγκυρία των εξημμένων παθών ενισχύει τον διχασμό και υπονομεύει την εκπεφρασμένη βούληση του Μπάιντεν να επανενώσει στοιχειωδώς την αμερικανική κοινωνία. Πολύ δύσκολο, βεβαίως, ιδίως αν ο Τραμπ αλωνίζει διεκδικώντας επανεκλογή του…
Παγκόσμιο ζήτημα είναι και η δυνατότητα που έχουν οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών κολοσσών της ηλεκτρονικής επικοινωνίας να φιμώνουν όποιον ή όποιους επιθυμούν δίχως θεσμική απόφαση. Το έκαναν στη περίπτωση Τραμπ, αφού προηγουμένως του επέτρεψαν επί χρόνια να πλασάρει ψέματα και μίσος από τα Μέσα τους, αλλά τι θα γίνει εάν αύριο το κάνουν με άλλους ηγέτες ή ιδεολογικές τάσεις; Είναι τεράστιας σημασίας για την προστασία της Δημοκρατίας να μπουν κανόνες στη λειτουργία τους, αλλά τεχνολογικά είναι εύκολο να εφαρμοστούν;