Στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του «Πρόοδος: Δέκα λόγοι να ανυπομονούμε για το μέλλον» (εκδ. Παπαδόπουλος), ο Γιόχαν Νόρμπεργκ υποστηρίζει (κόντρα στο γενικό αίσθημα) ότι ο κόσμος μας περνάει τις καλύτερες στιγμές του. Και το κάνει με έναν ποταμό από στοιχεία, δεδομένα, έρευνες. Το βιβλίο γράφτηκε πριν από την πανδημία, αλλά ακόμη κι έτσι, αυτό που προσπάθησε να πει ο Σουηδός συγγραφέας και πολιτικός – ιστορικός αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία. Κοιτάξτε τι συμβαίνει σήμερα: στη χειρότερη στιγμή της ανθρωπότητας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έχουμε στα χέρια μας το πολυπόθητο εμβόλιο μόνο κάποιους μήνες μετά το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης. Αδιανόητο.
Ο Νόρμπεργκ είχε δίκιο και το 2016, θα έχει δίκιο και τώρα. Τα σκεφτόμουν όλα αυτά το Σαββατοκύριακο με αφορμή τη βασική ενημερωτική ατζέντα: υπόθεση Μπεκατώρου, επίθεση νεαρών στον άτυχο σταθμάρχη του σταθμού της Ομόνοιας και, φυσικά, κορωνοϊός. Η δυσοίωνη επικαιρότητα έδωσε ξανά σε πολλούς σχολιαστές των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να καταγράψουν για πολλοστή φορά την ηθική κατρακύλα της ελληνικής κοινωνίας, ότι δεν υπάρχει πάτος στο βαρέλι της εθνικής μας αποκτήνωσης, με το αποστομωτικό ερώτημα-παγίδα να μας περιμένει στο τέλος: «Μα τι θα γιορτάσουμε στις 25 Μαρτίου;».
Ευτυχώς, όμως, εκτός από το βιβλίο του Νόρμπεργκ έχουμε στις πλάτες μας και 11 χρόνια κρίσης, κάτι που δεν έχουν οι Γερμανοί ή οι Βρετανοί. Ηταν την προηγούμενη δεκαετία, λοιπόν, που επιδοθήκαμε με συνέπεια στο εθνικό σπορ του αυτομαστιγώματος.
Η υπόθεση Μπεκατώρου είδε το φως της δημοσιότητας και είχε την υποδοχή που είχε τις δύο προηγούμενες ημέρες ακριβώς επειδή βρισκόμαστε στο 2021. Κανένας πρωθυπουργός δεν θα έβγαζε ανακοίνωση για θέμα σεξουαλικής παρενόχλησης το 2010 ή το 2000. Οι δύο ανήλικοι συνελήφθησαν σε χρόνο-ρεκόρ. Οσο για τον κορωνοϊό, η τραγική εξέλιξη της πανδημίας στην Πορτογαλία (μια χώρα από πολλές απόψεις συγκρίσιμη με την Ελλάδα) μας δείχνει τι έχουμε αποφύγει μέχρι σήμερα και τι προκλήσεις μάς περιμένουν τους επόμενους μήνες.
Ολα αυτά δεν λέγονται για να ευλογήσουμε τα γένια μας. Η χώρα όμως κάνει βήματα μπροστά σε πολλά μέτωπα και οι θετικές αλλαγές πρέπει να υπογραμμίζονται. Δυστυχώς, ο Τύπος (έντυπος και ηλεκτρονικός) έχει διαχρονικά μεγάλες ευθύνες για την παραμόρφωση της πραγματικότητας. Εσχάτως ο ανταγωνισμός με τα διαδικτυακά καφενεία των social media μόνο καλό δεν κάνει. Ολοι έχουμε τις ευθύνες μας.