Τυχερός εστεμμένος ο Λουδοβίκος ΙΔ΄. Αν ηγεμόνευε δύο βασιλικές στάσεις παρακάτω, θα εγκατέλειπε αυτός τα εγκόσμια χωρίς κεφάλι στους ώμους. Ιδιοφυής, νάρκισσος, τολμηρός, μακροημέρευσε, έκανε μεταρρυθμίσεις έχοντας δεξί του χέρι τον τρανό Κολμπέρ, τσάρο της οικονομίας. Ο ΙΔ΄ βαριά εξαρτημένος από τη χλιδή, ενίσχυσε ωστόσο τις τέχνες και τα γράμματα, ενώ παράλληλα οι Βερσαλλίες βογγούσαν εκστατικά από φαγοπότια και συνοδές απολαύσεις. Ο «βασιλιάς Ηλιος», όπως αυτοφωταγωγήθηκε, κατέστησε τη Γαλλία αποικιοκρατική δύναμη, κάνοντας εθνικά περήφανους τους υπηκόους του, στρατοκρατόρισσα στην Ευρώπη – για πρώτη φορά το πολεμικό ναυτικό της κοίταξε στα μάτια τον κραταιό αγγλικό στόλο. Με συνεχείς πολέμους επέκτεινε και την υστεροφημία του έως ότου η χώρα χρεοκόπησε, ο λαός εξαθλιώθηκε, χτύπησε και λιμός· τότε εκδηλώθηκαν πρόδρομα ξεσπάσματα-οδοδείκτες προς το 1789.
Ο ΙΔ΄, ο οποίος άφησε πίσω του αναρίθμητα τέκνα, άγνωστα μεταξύ τους, εμπνεύστηκε τη φράση «ύστερα από εμένα η καταστροφή», ο κατακλυσμός αν προτιμάτε –«Après moi, le déluge» γαλλιστί– κατοχυρώνοντας τη μοναδικότητά του.
Μια κινηματογραφική εκδοχή «αντ’ αυτού», αστραπιαίας τεχνητής ανάρρησης, σκηνοθετεί ο κορυφαίος Ακίρα Κουροσάβα στον «Ισκιο του πολεμιστή» ή «Καγκεμούσα» (σωσίας στα ιαπωνικά). Δύο λόγια για την ταινία που δεν πρέπει να λείπει από κανένα ελληνικό σπίτι: Ο πολέμαρχος Σίνγκεν Τακέντα, που η φήμη και η θέα του σκόρπιζαν τρόμο στους εχθρούς, πεθαίνει. Ενας παρίας, που κερδίζει τα προς το ζην κλέβοντας, του μοιάζει περισσότερο από δίδυμος αδελφός. Οι στρατηγοί τον ανασύρουν από τον βούρκο ντύνοντάς τον α λα Τακέντα. Το τέχνασμα με το ένσαρκο ξόανο πιάνει, οι ανυποψίαστοι αντίπαλοι με τσακισμένο ηθικό συνεχίζουν να ηττώνται. Ωσπου ο σωσίας παίρνει στα σοβαρά τον ρόλο του, νιώθει αναντικατάστατος, αυτοπαγιδεύεται. Η συνέχεια επί της οθόνης.
Πλην περιπτώσεων που σιχαίνεσαι να πιάσεις ονόματα στο στόμα σου, τα λόγια τα καλά μας σε κατευόδια εκλιπόντων είναι αφειδώλευτα, δείχνοντας έστω και αργά το απαιτητικό κριτήριό μας. «Δυσαναπλήρωτο κενό», «φτωχύναμε», «μακάρι να βρει μιμητές», «ακέραιος»· μεγεθυμένα ή τεκμηριωμένα, όλα αυτά που σείουν το ισοπεδωτικό οικοδόμημα του «ουδείς αναντικατάστατος». Αν και είχε καταθέσει διά βίου δικαιολογητικά σε ασήκωτο φάκελο για την κατάταξή του στην τιμημένη αιωνιότητα, διαβεβαίωνε ότι «τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους», βρίσκοντας σύμφωνους κυρίως εχθρούς του. Ο Σαρλ ντε Γκωλ –ανάδοχος της φράσης– αμιλλώμενος σε σαρκασμό τον κατά πολεμική συνθήκη φίλο του Ουίνστον, είχε αναρωτηθεί κατά την άσκηση των καθηκόντων του για το πώς είναι δυνατό να κυβερνηθεί ένας λαός που έχει 246 είδη τυριών. Οι λίγοι αναντικατάστατοι φίλοι του δίμετρου, αγέλαστου, λιτού προέδρου σκέφτηκαν πρώτη φορά σοβαρά στην κηδεία του ότι ο στρατηγός έκανε πλάκα.