Τώρα που ο Δήμος Αθηναίων ανακοίνωσε με δικαιολογημένη ικανοποίηση και αυταρέσκεια πως απελευθέρωσε 63 κτίρια της Αθήνας, περιμένουμε να ακούσουμε κάτι πιο σαφές. Τα 63 κτίρια της Αθήνας ήταν όλα εστίες ρύπανσης, κάποια τελούσαν υπό κατάληψη, άλλα είχαν απλώς αφεθεί. Είναι όλα ερειπωμένα και εύκολα φαντάζεται κανείς πως η αποκατάστασή τους θα λαμπρύνει την Αθήνα.
Ολα είναι κτίρια αρχιτεκτονικής και αισθητικής αξίας, «κτίρια-κοσμήματα» όπως χαρακτηρίζονται στην ανακοίνωση της δημοτικής αρχής, και βρίσκονται όλα διάσπαρτα σε κεντρικές συνοικίες. Η πόλη έχει πιεστεί τόσο πολύ τις τελευταίες δεκαετίες, που είμαστε όλοι ανυπόμονοι να δούμε την ανάσχεση της παρακμής. Σε πολλά σημεία της Αθήνας η καταθλιπτική εξαθλίωση κυριαρχεί, αλλά είναι κατανοητό ότι απαιτείται χρόνος. Κυρίως, όμως, στόχευση. Η αλήθεια είναι πως ο τομέας της καθαριότητας αποδίδει. Βεβαίως, η όποια σύγκριση με το χθες θα ήταν προς όφελος του παρόντος.
Αλλά τα κτίρια είναι μιαν άλλη ιστορία. Θα πρέπει ο Δήμος Αθηναίων να γίνει πιο σαφής. Και να αξιοποιήσει τους άξιους ανθρώπους που έχει στο δυναμικό του για να αξιολογήσουν σωστά αυτόν τον αρχιτεκτονικό πλούτο. Και το λέω αυτό διότι ο Δήμος Αθηναίων θα πρέπει να μας πείσει ότι κατέχει αυτό που διατυμπανίζει, ότι κατανοεί τη σπουδαιότητα αυτών των κτιρίων, που το καθένα από αυτά είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Αναφέρω ενδεικτικά το νεοκλασικό ερείπιο στην οδό Ακομινάτου 54, καθώς η φωτογραφία του δόθηκε στη δημοσιότητα. Εκεί, θα πρέπει να γίνουν αποτοιχίσεις του αρχικού λουλακί χρώματος στην πρόσοψη όπως και των ζωγραφισμένων τοίχων στο εσωτερικό, με προοπτική να εκτεθούν κάποτε σε ένα μουσείο αστικής αρχιτεκτονικής.
Πέραν των 63 κτιρίων που θα πρέπει να παρουσιαστούν ένα προς ένα με συγκεκριμένη τεκμηρίωση και ανάλογο σκεπτικό, ο Δήμος Αθηναίων θα πρέπει να μας πείσει επίσης ότι έχει δική του πολιτική για τα ερειπωμένα σπίτια που κρίνονται επικίνδυνα για τη δημόσια ασφάλεια. Θα πρέπει να μας πείσει ότι δεν οδηγείται από τη λαϊκή πίεση και ότι δεν άγεται και φέρεται από μικροσυμφέροντα. Ορισμένα από τα καταδικασμένα σπίτια (που δεν ανήκουν, δυστυχώς, σε κάποια λίστα κτιρίων-κοσμημάτων) είναι ιδιαιτέρως αξιόλογα και πρέπει να αποκατασταθούν και όχι να σαρωθούν. Προσοχή στην οδό Ερεσσού. Το σπίτι στον αριθμό 14 είναι ιδιαίτερα αξιόλογο. Το απέναντι ερείπιο στον αριθμό 11 θα μπορούσε και αυτό να στηριχτεί και ακριβώς δίπλα στο χέρσο οικόπεδο από παλιά κατεδάφιση ας σωθεί το εξαίρετο πομπηιανό κόκκινο στον τοίχο. Η Αθήνα θέλει πολλή δουλειά και όχι επιχειρήσεις-σκούπα.