Η πατρίδα μας προσήλθε στη διαδικασία των διερευνητικών γνωρίζοντας πλήρως πού πηγαίνει και γιατί πηγαίνει. Προσήλθε έχοντας πλήρη επίγνωση πως η άλλη πλευρά προτίμησε τις συνομιλίες από την ένταση και τις προκλήσεις, γιατί έχει αλλάξει το διεθνές περιβάλλον και όχι γιατί αίφνης είδε το φως το αληθινόν.
Η επιλογή της Τουρκίας να συζητήσει είναι μια τακτική επιλογή και όχι στρατηγική. Παραμένει ένα επεκτατικό – αναθεωρητικό κράτος, με διακηρυγμένο στρατηγικό στόχο την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης.
Η Ελλάδα σήμερα δεν έχει ως όπλο της μόνο τη διεθνή νομιμότητα. Αυτό το όπλο το είχε πάντα και όμως δεν απέδωσε, όταν βρέθηκε αντιμέτωπο με τη στρατιωτική ισχύ. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση των Ιμίων, όπου υπήρξε –οφείλουμε να το παραδεχθούμε– απώλεια εθνικού εδάφους. Μπορεί οι δύο νησίδες να μην προσαρτήθηκαν στην Τουρκία, έφυγαν όμως από την εθνική μας κυριαρχία.
Η Ελλάδα σήμερα απέδειξε πως έχει και την πολιτική βούληση και την επιχειρησιακή ικανότητα να υπερασπισθεί την κυριαρχία της. Συγχρόνως, απέδειξε πως μέσα από μια διαδικασία ανάπτυξης συνεργασιών και συμμαχιών μπορεί να αναβαθμίσει τον ρόλο της στη ΝΑ Μεσόγειο, αυξάνοντας το διπλωματικό της εκτόπισμα.
Στη σημερινή διεθνή συγκυρία δεν είμαστε εμείς το αδύναμο μέρος. Δεν θα πρέπει εμείς να αποδείξουμε την καλή διαγωγή ούτε εμείς δίνουμε εξετάσεις στον διεθνή παράγοντα. Ως εκ τούτου, οι πιέσεις δεν θα ασκηθούν προς την πλευρά μας, όπως φοβούνται κάποιοι αναλυτές.
Εξετάσεις προς τη διεθνή κοινότητα, και κυρίως προς τη νέα ηγεσία των ΗΠΑ, είναι υποχρεωμένος να δώσει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Σήμερα, αυτός επιζητεί να βρει διεθνή στηρίγματα, ενώ έχει ανοιχτεί σε πολλά μέτωπα. Χτυπάει πόρτες που ο ίδιος είχε κλείσει με θόρυβο, ενώ πολύ σύντομα θα κληθεί να απαντήσει στο δίλημμα: με τις ΗΠΑ ή με τη Ρωσία; Η ασυλία που γνώριζε, λόγω της ιδιόμορφης τριγωνικής σχέσης που είχε διαμορφωθεί μεταξύ του ιδίου, του Τραμπ και του Πούτιν, έληξε μετά την ήττα του Τραμπ.
Η πατρίδα μας, εκφράζοντας τη διεθνή νομιμότητα, οικοδομώντας τις συμμαχίες της και κυρίως εξοπλίζοντας –μετά τη δεκαετή περίοδο των μνημονίων– τις Ενοπλες Δυνάμεις της, δεν φοβάται τον διάλογο. Σήμερα το πρόβλημα δεν το έχουμε εμείς.