Πολύτιμο δώρο ήταν το χθεσινό ένθετο της «Κ» Ντοκουμέντα, το αφιερωμένο στον Μαχάτμα Γκάντι. Δώρο, διότι υπενθυμίζει την πραγματική διέξοδο από τα προβλήματα. Δώρο πολύτιμο, επειδή βιώνουμε εποχές που με επιλογές και συμπεριφορές μας γινόμαστε μέρος ή και πηγή προβλημάτων, και όχι λύσεων.
«Διά να γίνη δικαιότερος ο άνθρωπος, πρέπει να αλλάξη η εκπαίδευσίς του. Αι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν δι’ ειρηνικών μέσων και εν προκειμένη συνιστώ τας ίδιας μεθόδους που ακολουθώ και εις την πολιτικήν πάλην. Αρνούμαι να χρησιμοποιήσω την βία, δεν θέλω μάχας», αναφέρει ο Ινδός πολιτικός και στοχαστής σε συνέντευξή του σε Γάλλο δημοσιογράφο («Κ», 26 Νοεμβρίου 1931). Η αναφορά του στην εκπαίδευση παραπέμπει σε μιαν άλλη ιστορία – για την ολοκληρωμένη μόρφωση, την οποία ο ίδιος έχει διηγηθεί στον εγγονό του Αρουν («Το δώρο του θυμού», εκδόσεις Διόπτρα). Αφορά έναν βασιλιά που προβληματισμένος βλέπει τον γιο του, έπειτα από ένα μεγάλο επιμορφωτικό ταξίδι στον κόσμο, να ισχυρίζεται ότι γνωρίζει τα πάντα και ότι είναι σοφότερος από τους άλλους.
«Εμαθες πώς να γνωρίζεις το άγνωστο και πώς να κατανοείς το ακατανόητο;» ρώτησε ο βασιλιάς. «Οχι, αυτό δεν γίνεται», απάντησε ο γιος. Ο βασιλιάς τού ζήτησε να πάει στην κουζίνα και να φέρει ένα σύκο, και όταν εκείνος το έκανε, ο βασιλιάς τού είπε να το κόψει στα δύο. Κοίταξαν και οι δύο τα πολλά σποράκια του σύκου. «Κόψε ένα σποράκι στη μέση και πες μου τι έχει μέσα», είπε ο βασιλιάς. Το αγόρι προσπάθησε να το κόψει, αλλά ήταν τόσο μικροσκοπικό που του γλιστρούσε. «Δεν υπάρχει τίποτα εδώ», είπε. Ο βασιλιάς έγνεψε: «Από αυτό που θεωρείς τίποτα, ένα τεράστιο δέντρο φυτρώνει. Αυτό το “τίποτα” είναι ο σπόρος της ζωής. Οταν μάθεις τι σημαίνει αυτό το τίποτα, τότε θα έχεις ολοκληρώσει τη μόρφωσή σου».
Κοιτάς τώρα παντού και βλέπεις βία: στο σπιτικό σου, στην πόλη, στη χώρα, στην ήπειρο, στον πλανήτη, σχεδόν όλοι εναντίον όλων, με κάθε αφορμή. Ο κόσμος, ένα απέραντο θέατρο συγκρούσεων σήμερα, πρέπει και μπορεί να γίνει δικαιότερος. Και αυτό θα συμβεί αν δηλώσουμε ότι δεν θέλουμε (άλλες) μάχες, ούτε με λόγια ούτε με έργα. Αν υιοθετήσουμε, ό,τι και αν κάνουμε, στάση μη βίας.