Η σιωπή μίλησε. Το γεγονός ότι μέχρι στιγμής οι πλευρές τηρούν τον όρο της εμπιστευτικότητας είναι η πιο στέρεη ένδειξη για τη μοίρα του διαλόγου που επανεκκίνησε τη Δευτέρα. Αν κάποιος ήθελε να εκτροχιάσει τη διαδικασία, θα μπορούσε εύκολα να χαλάσει τα ευαίσθητα νεύρα με μια διαρροή. Θα μπορούσε να είχε επαναληφθεί η δολιοφθορά που δυναμίτισε την τριμερή συνάντηση του Βερολίνου, τον περασμένο Ιούλιο.
Βετεράνος εκείνου του ναυαγίου είναι ο Ιμπραήμ Καλίν. H επανεμφάνισή του στο Ντολμά Μπαχτσέ ήταν το δεύτερο ίχνος κύρους της διαδικασίας. Δεν είναι μόνο η βούλα του Ερντογάν που κομίζει ο κορυφαίος προεδρικός σύμβουλος. Η παρουσία του είναι και ένα πρώιμο σημάδι ότι η Τουρκία δεν άγεται μόνο από τη συστημική κυκλοθυμία που χαρακτηρίζει την πολιτική της μετά το 2016. Καλύτερα να μιλούν οι γραφειοκράτες παρά να μιλάει ο ίδιος ο Ερντογάν.
Ολα αυτά δεν είναι παρά εντυπώσεις από μια φωτογραφία από το στιγμιότυπο της αγκυλωμένης πόζας των μασκοφόρων διπλωματών στο σαράι του Βοσπόρου. Είναι σίγουρα λιγότερο ανησυχητικό από τα πλάνα του στόλου που κατέγραφαν το καλοκαίρι τα drones της τουρκικής προπαγάνδας. Αλλά δεν είναι τίποτε περισσότερο.
Εχοντας αντιμετωπίσει τις ερντογανικές μεταπτώσεις το προηγούμενο διάστημα, η Αθήνα αποφεύγει να αναγνωρίσει τώρα μεταστροφή. Κρατάει τον πήχυ γειωμένο, από δυσπιστία προς τη σουλτανική αφερεγγυότητα· αλλά και για να προστατεύσει την εσωτερική πολιτική ατμόσφαιρα: Δεν έχει κανένα λόγο να δραματοποιήσει ένα εύθραυστο κανάλι καχύποπτης βολιδοσκόπησης, σαν να ήταν όντως διαπραγμάτευση. Δεν είμαστε ακόμα εκεί.
Το γεγονός, όμως, ότι δεν προκαλεί η ίδια τη δραματοποίηση, δεν σημαίνει ότι μπορεί με βεβαιότητα και να την αποφύγει. Το έδειξαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Εδειξαν ότι η ευθυγράμμιση του πολιτικού συστήματος στην εξωτερική πολιτική –όπως εκδηλώθηκε, έστω με θόρυβο, στις συναινετικές ψηφοφορίες στη Βουλή– παραμένει ευάλωτη όχι τόσο σε αντίπαλες ατζέντες, όσο σε μοναχικές μπαλοθιές.
Αν δοκίμαζε να θερμομετρήσει κανείς το κλίμα μέσα στο οποίο επιχειρείται η αποκατάσταση μιας γραμμής επικοινωνίας με την Τουρκία, θα έλεγε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε σπάνια φόρμα: Εχουν δοκιμαστεί πρόσφατα τόσο τα επιχειρησιακά όσο και τα στρατηγικά αντανακλαστικά της κυβέρνησης, αλλά όχι μόνον. Δοκιμάστηκε ο μηχανισμός – ένοπλες δυνάμεις, μεθοριακή αστυνομία και Λιμενικό. Δοκιμάστηκε και το πολιτικό σύστημα, που στη συντριπτική του πλειονότητα έδειξε να συγκρατεί υστερικές ροπές του παρελθόντος. Μπορεί αυτό το κλίμα να δηλητηριαστεί από μια παλιά, μεταλλαγμένη έξη;
Ενα παλιό κλισέ έλεγε ότι η εσωτερική πολιτική σε φθείρει, αλλά η εξωτερική πολιτική σε ρίχνει. Σωστό. Αλλά ίσχυε για τον περασμένο αιώνα. Ισχυε για πράγματα και πρόσωπα από καιρό ληγμένα.
Ιμπραήμ Καλίν: Ντολμά
1' 59" χρόνος ανάγνωσης
