Υπάρχει κάτι χειρότερο από την πανδημία; Ναι. Το πώς ζει κανείς με την πανδημία. Και σε αυτό, δυστυχώς, ουδείς μπορεί να βοηθήσει, εκτός από την επιστήμη, που και αυτή εξακολουθεί να προβληματίζεται για πολλά, να βρίσκεται διαρκώς μπροστά σε μεταλλάξεις του ιού, να βαδίζει σε αχαρτογράφητα νερά. Οι λοιμωξιολόγοι, μήνες τώρα, επαναλαμβάνουν τα αυτονόητα: όχι συνωστισμοί, αποστάσεις, μάσκες, ενισχυμένες μάσκες, και πάει λέγοντας. Σε δημοσκοπήσεις, περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες (51%) εκτιμούν ότι θα επανέλθουμε σε μια «κανονικότητα» μετά το 2021, ενώ δεν είναι λίγοι (35%) όσοι πιστεύουν ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας. «Ο ιός παραμονεύει και είναι παντού τώρα πια. Δεν είναι όπως την προηγούμενη άνοιξη, είναι πολύ χειρότερα, γιατί τώρα η Αττική σιγοβράζει και είναι υποψήφια για έκρηξη. Τα καινούργια στελέχη του ιού που μεταδίδονται ευκολότερα θα επικρατήσουν γρήγορα και θα επιβαρύνουν την κατάσταση», προβλέπουν οι ειδικοί (Γιώργος Παυλάκης, στην «Κ»).
Ο μόνος τρόπος για να αντέξουμε είναι να σταματήσουμε να υπερβάλλουμε. Αν όλοι και όλα, αδιακρίτως, προβάλλονται ως «τρόμος», η λέξη που περισσότερο κυκλοφορεί και χαρακτηρίζει από την πανδημία μέχρι τη δραστηριότητα της αστυνομίας, τότε ο πολίτης εξουθενώνεται ταχύτερα, δαπανώντας και τα τελευταία αποθέματα αντοχών και κουράγιου.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ανταλλάσσουν κατηγορίες για αντιδημοκρατική στάση, κινητοποιήσεις για την Παιδεία αγνοούν τις, στοιχειώδεις, συστάσεις για την πανδημία, όποια προειδοποίηση της κυβέρνησης εκλαμβάνεται ως πρόθεση να περιστείλει δικαιώματα, «δοκιμάζοντας» τη δημοκρατία. Και αυτό ενώ, στις δημοσκοπήσεις και πάλι, πλειοψηφούν οι θετικές κρίσεις για το κυβερνητικό έργο και οι αρνητικές για την αξιωματική αντιπολίτευση.
Η ευθύνη των κομμάτων για τον τρόπο που χειρίζονται την τρέχουσα πραγματικότητα είναι μεγάλη. Το υπόβαθρο που καλλιεργείται δεν μπορεί να είναι ο «τρόμος» ούτε η διαχείρισή του να αποτελεί την τράπεζα στην οποία κάθε πλευρά θα τοκίζει τα οφέλη της. Ειδικά πάνω στο σώμα μιας κοινωνίας πολλαπλά εγκλωβισμένης, ψυχικά αφυδατωμένης, ανεκπαίδευτης στις «στοχαστικές προσαρμογές».
Η επόμενη ημέρα, όταν έρθει με το καλό, θα έχει ήδη διαμορφώσει ένα άλλο τοπίο στην Ελλάδα, όπως και σε όλον τον κόσμο. Αν τα κόμματα δεν αλλάξουν ρεπερτόριο, θα μείνουν σύντομα χωρίς κοινό. Μετά τον «τρόμο» τι;