Το μεσημέρι της 6ης Ιανουαρίου οι εικόνες της εισβολής στο Καπιτώλιο έκαναν τον γύρο του κόσμου. Μια στιγμή της αμερικανικής Ιστορίας αυτοπροσώπως, που εμείς τεμπέλικα απλώς παρακολουθούσαμε από τις οθόνες ενόσω η Πρώτη Κυρία αξιοποιούσε καλύτερα τον χρόνο της. Η φωτογράφιση των χαλιών του Λευκού Οίκου ήταν σε εξέλιξη. Μια οικεία επιδρομέας διέκοψε τη διαδικασία. Η βοηθός όρμησε μέσα θέτοντας το ζητούμενο: «Το CNN αναρωτιέται εάν θα προβείτε σε κάποια δήλωση», εκείνη έστρεψε το κεφάλι, της κάρφωσε το παγωμένο της βλέμμα, ξαναστράφηκε στο δάπεδο και αποκρίθηκε: «Οχι». Εμοιαζε να επιβλέπει τα μοτίβα των χαλιών αλλά κατ’ ουσίαν, μπροστά στα μάτια της ξεδιπλωνόταν η μεγάλη εικόνα, η δημιουργία ενός βιβλίου που θα συμπεριλαμβάνει όλα τα όμορφα διακοσμητικά που έχει μαζέψει γύρω της. Περίτεχνα φιλοτεχνημένα αντικείμενα –τραπέζια, λάμπες δαπέδου, ασημένιοι δίσκοι και χαλιά– στήνονται σε κατάλληλο φωτισμό στα χέρια έμπειρου φωτογράφου άψυχων αντικειμένων για να απαθανατιστούν πριν πακεταριστούν κατάλληλα για αποθήκευση, καθώς αδυνατούν να χωρέσουν στα λιγότερα τετραγωνικά της κατοικίας στη Φλόριντα που τώρα θα αποκαλεί σπίτι.
Η παρακαταθήκη της αποχώρησης, το βιβλίο-κληρονομιά στους Αμερικανούς είναι η προτεραιότητά της. Η Μελάνια ξέρει να βάζει τα πράγματα στη σειρά και να μη σκοτίζεται για τα επουσιώδη. Μιλάει λίγο, συχνά μονολεκτικά ή καθόλου. «Λέω ναι ή όχι, δεν είμαι ένας άνθρωπος με ίσως», αυτό απέσπασε όλο κι όλο μια δημοσιογράφος με βραβείο Πούλιτζερ όταν κατάφερε να της πάρει συνέντευξη. Τον πρώτο χρόνο μίλησε οκτώ φορές δημοσίως στα αγγλικά, 66 φορές λιγότερο από την προκάτοχό της. Τα σλοβενικά είναι η κρυφή γλώσσα επικοινωνίας, έχουν 2,1 εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως, ελάχιστοι τα μιλούν στην Αμερική, αλλά δύο κατοικούσαν στον Λευκό Οίκο. Δίδαξε τη γλώσσα στον γιο της για να συνεννοούνται με λέξεις που το νόημά τους ουδείς αντιλαμβάνεται, ούτε το προσωπικό, ούτε οι σύμβουλοι, ούτε καν το FBI.
Η Μελάνια Τραμπ μπορεί να μη λεκτικοποιεί αλλά επικοινωνεί με άλλους τρόπους. Γνωρίζει τη δύναμη της εμφάνισης και επιλέγει ρούχα που μιλούν χωρίς να χρειάζεται να ανοίγει το στόμα της. Στην επίσκεψή της στο Λονδίνο ήταν μελετημένη και το απέδειξε. Γνώριζε τον προορισμό. Στο εμπριμέ φόρεμά της ανέμιζαν όχι ένα αλλά τρία σύμβολα της πρωτεύουσας: γέφυρες, κόκκινα λεωφορεία και Big Ben. Στη συνάντησή της με ανήλικους μετανάστες, που ο άνδρας της ευθυνόταν για τον χωρισμό και την εγκατάλειψη από τους γονείς τους, φορούσε ένα τζάκετ εμπορικής μάρκας και η πλάτη της έγραφε κάτι σαφές: «Ειλικρινά δεν ενδιαφέρομαι, εσύ;».
Το δυνατό της χαρτί, όμως, είναι η απόλυτη σιωπή, ένα κενό βλέμμα τα συμπυκνώνει όλα. Το όλα σημαίνει το ίδιο με παραλλαγές: «δεν ενδιαφέρομαι», «σπαταλάτε τον χρόνο μου», «έχω –προφανώς– καλύτερα πράγματα να κάνω», «πόσο πολύ δεν με αφορούν –όλα αυτά τα τετριμμένα– που συμβαίνουν».
Πρέπει να έχεις διαβάσει Επίκουρο, πρέπει να έχεις φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο στοχασμού και ενσυναίσθησης για να το καταφέρεις. Η Χίλαρι Κλίντον έχει ματαιωμένες πολιτικές επιδιώξεις, η Μισέλ Ομπάμα προσπαθεί ακόμα για τις δικές της οριστικοποιώντας συμφωνία με το Νέτφλιξ. Είναι φιλόδοξα γατάκια μπροστά της. Γιατί εκείνη ξέρει, «από τις επιθυμίες, ορισμένες είναι φυσικές και αναγκαίες, άλλες είναι φυσικές και όχι αναγκαίες και άλλες δεν είναι ούτε φυσικές ούτε αναγκαίες, αλλά γεννιούνται από ματαιοδοξία». Μέσα σε είκοσι χρόνια οι δικές της βλέψεις έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Από την Ελβετία των Βαλκανίων, τη Σλοβενία, στον Λευκό Οίκο. Σε ξεχωριστό όροφο στη Νέα Υόρκη, σε χωριστή πτέρυγα στην Ουάσιγκτον, σε ιδιαίτερες κρεβατοκάμαρες, με διαφορετικά χρονοδιαγράμματα.
Απούσα για τους πρώτους έξι μήνες της προεδρίας δούλευε για τον εαυτό της, ξαναδιαπραγματεύθηκε το προγαμιαίο συμβόλαιο τη στιγμή κατά την οποία ο άνδρας της απασχολημένος με κρατικά ζητήματα δεν είχε παρά να υπογράψει. Παρούσα στον πρώτο χορό, στα επίσημα ταξίδια, στους εορταστικούς χριστουγεννιάτικους στολισμούς.
Μια διεκπεραιωτική, δυσερμήνευτη, ορατή αλλά πάντα απούσα Πρώτη Κυρία με τον Επίκουρο κατά νου: «Πραγματική ασφάλεια έχει κανείς όταν αυτή απορρέει από την ήσυχη ζωή και την απομάκρυνση από το πλήθος».
Η Μελάνια Τραμπ είναι ο πρώτος άνθρωπος που βρέθηκε στη δημοσιότητα, στράφηκαν πάνω της οι προβολείς και κατάφερε να τους αποκρούσει, ελάχιστοι δεδομένων των συνθηκών ασχολήθηκαν μαζί της, ουδείς τώρα πια. Ενώ όλοι σχολιάζουν τη δημοκρατικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, εκείνη απέδειξε ότι μπορείς να προσέλθεις στο επίκεντρο χωρίς να αποκομίσεις και χωρίς να προσκομίσεις, παραμένοντας πάντα ανεξιχνίαστη. Ενα αίνιγμα.
Η Μελάνια έχει τη στόφα καλλιτέχνη, την ιδιοσυγκρασία μιας ηθοποιού του βωβού κινηματογράφου, είμαι σίγουρη ότι δεν κοιτάει μόνο το δάπεδο αλλά περνάει ώρες κοιτώντας και το ταβάνι. Απεριόριστος χρόνος είναι τώρα δικός της για να τα απολαύσει βυθισμένη στις σκέψεις της, απαλλαγμένη «από τα δεσμά της καθημερινότητας και της πολιτικής» όπως την δίδαξε ο Επίκουρος.
* Η κ. Ελεάννα Βλαστού είναι συγγραφέας και ζει στο Λονδίνο.