Αναθέτοντας στον τέως πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού, ο Ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα έπαιζε το τελευταίο του χαρτί πριν αναγκαστεί να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Ετσι, «ο Ιταλός που έσωσε το ευρώ» ίσως γίνει «ο Ευρωπαίος που θα σώσει την Ιταλία», όπως το έθεσε ο πρώην πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι. Οπως και αν εξελιχθεί, η εντολή που έλαβε ο Ντράγκι σηματοδοτεί την αρχή ενός κεφαλαίου που θα έχει σημαντικές επιπτώσεις και στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
• Η νέα αποστολή του «Σούπερ Μάριο»
Ο τέως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που χαίρει μεγάλης εκτίμησης διεθνώς, αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις. Πρώτη είναι αυτή της «νομιμότητας». Επειδή δεν είναι εκλεγμένος, θα αμφισβητείται από πολλούς σε όλο το πολιτικό φάσμα – και δη σε μια χώρα όπου τα δύο μεγαλύτερα κόμματα εκφράζουν έντονο λαϊκισμό. Δεύτερη, το να διαχειρίζεται κανείς κυβέρνηση που αποτελείται από πολλά κόμματα, το να κυβερνά μια χώρα με πολλά χρόνια προβλήματα και αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες συμφερόντων, απέχει πολύ από τη διοίκηση ενός οργανισμού με αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας και ρόλου. Η ιστορική δήλωση του Ντράγκι ότι θα έπραττε «ό,τι χρειαστεί» για να σώσει το ευρώ σήμαινε την παράκαμψη των αυστηρών κανόνων της ΕΚΤ. Τώρα θα πρέπει να επιβάλει πειθαρχία σε μια χώρα όπου όλοι απαιτούν τα πάντα. Θα αναγκαστεί να αγνοήσει το πολιτικό κόστος ενώ θα βασίζεται στη στήριξη κομμάτων που θα το λογαριάζουν κάθε στιγμή. Θα εξαρτάται από πολιτικούς που θα εκμεταλλεύονται τα λάθη και θα οικειοποιούνται κάθε επιτυχία του. Θα τον ανέχονται όσο τους είναι χρήσιμος, χωρίς το χρονικό πλαίσιο της θητείας στην ΕΚΤ, χωρίς τον καλά οργανωμένο μηχανισμό της τράπεζας.
• Tελευταία ελπίδα της Ιταλίας o «Σούπερ Μάριο»
Ομως ο Ντράγκι βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση απ’ ό,τι ο αριστοκρατικός «τεχνοκράτης» Μάριο Μόντι που ήταν πρωθυπουργός από τα τέλη του 2011 έως την άνοιξη του ’13. Του Ντράγκι ο ρόλος στη διάσωση του ευρώ τού δίνει αδιαμφισβήτητη αξιοπιστία και ας μην είναι εκλεγμένος. Πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι ο λαϊκισμός φαίνεται να εξαντλείται. Ετσι, ίσως τον στηρίξουν μέλη του Κινήματος 5 Αστέρων που φοβούνται πρόωρες εκλογές, αλλά και ο Ματέο Σαλβίνι και η Λέγκα του, που θέλουν να επιστρέψουν στα κυβερνητικά έδρανα. Για την Ε.Ε., επίσης, διακυβεύονται πολλά. Δεν είναι μόνο ότι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της έχει ανάγκη στιβαρού χεριού στο τιμόνι: πρέπει να δούμε και πώς μια πολιτική σκηνή στερημένη από ταλέντο και ιδέες μπορεί να εντάξει σοβαρούς, επιτυχημένους ανθρώπους στη δύσκολη δουλειά του κυβερνάν.