Συνέβη ξανά χθες: την ώρα που κοινωνία, οικονομία, επιστημονική κοινότητα και ιατρικός κόσμος βρίσκονταν σε επιφυλακή εξαιτίας των επιδημιολογικών δεδομένων, ο πολιτικός κόσμος, ειδικώς εντός του Κοινοβουλίου, έδειχνε και πάλι ότι ουδεμία επαφή έχει με τη δύσκολη και σκληρή για πολλούς πολίτες πραγματικότητα. Εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά δεν είναι τόσες όσες θα μπορούσαν να αλλάξουν την αποκαρδιωτική συνολική εικόνα.
Με διάφορες αφορμές το τελευταίο διάστημα, ορθώς γίνεται πολύς λόγος σχετικά με τα μηνύματα που (πρέπει να) στέλνει η ηγεσία του τόπου στην κοινωνία, σχετικά με την ανάγκη τήρησης των μέτρων που σχεδιάζονται και λαμβάνονται για τον περιορισμό της πανδημίας. Ποιο είναι, λοιπόν, το μήνυμα και η εικόνα που εκπέμπει με ευθύνη όλων –πολιτικής διεύθυνσης και πολιτικού προσωπικού– η Βουλή των Ελλήνων στην παρούσα συγκυρία; Αρκεί να δούμε το πιο απλό «παράδειγμα»: τη χρήση της μάσκας.
Τις προάλλες, σε ειδική συνεδρίαση, πολλοί παρατήρησαν τον κ. Σωτ. Τσιόδρα να φοράει διπλή μάσκα. Το ίδιο κάνουν και ορισμένοι άλλοι, όπως δύο εκ των αντιπροέδρων της Βουλής, οι Αθ. Μπούρας και Γ. Λαμπρούλης, δείχνοντας τουλάχιστον να εναρμονίζονται με τις συζητήσεις που αναπτύσσονται διεθνώς, στο περιβάλλον που διαμορφώνουν οι μεταλλάξεις του κορωνοϊού. Οποιος παρακολουθεί τις συνεδριάσεις, ωστόσο, θα δει και τα ακόλουθα: κυβερνητικά στελέχη αλλά και βουλευτές της αντιπολίτευσης να βγάζουν τη μάσκα την ώρα της ομιλίας τους, και αυτό να γίνεται ανεκτό. Οι δικαιολογίες τους; «Θολώνουν τα γυαλιά και δεν μπορώ να διαβάσω» ή και «δεν μπορώ να μιλάω φορώντας μάσκα». Αλλοι, ακόμα και αντιπρόεδροι, φορούν με λάθος τρόπο τη μάσκα, αφήνοντας τη μύτη ακάλυπτη.
Την ίδια ώρα, δεν κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές στις διαδικασίες ώστε να συνδιαμορφώσουν κατά το δυνατόν ασφαλέστερες συνθήκες λειτουργίας του Κοινοβουλίου. Αυξάνουν, αντί να μειώνουν, τη διάρκεια των συνεδριάσεων. Εξακολουθούν να κάνουν κατάχρηση του ειδικού γυάλινου κουβούκλιου που έχει τοποθετηθεί στο βήμα του ομιλητή, αντί να ομιλούν από το έδρανό τους, εκθέτοντας έτσι –εκτός των άλλων– σε κίνδυνο τον υπάλληλο που με γυμνά χέρια καλείται διαρκώς, μετά τον κάθε ομιλητή, να κάνει καθαρισμό. Συνεχίζουν δε την τακτική της κατάθεσης εγγράφων στα πρακτικά, εκθέτοντας σε ανάλογο κίνδυνο την υγεία των πρακτικογράφων. Χρειάζεται να συνεχίσουμε την καταγραφή;