Χθες το απόγευμα συνήλθαν στην Ημαθία συνεταιριστές και αγρότες της Μακεδονίας, για να συζητήσουν τι μέλλει γενέσθαι με την προετοιμασία της παραγωγικής διαδικασίας στον κάμπο. Κυριαρχεί στον κόσμο των καλλιεργητών η αγωνία για το ποιος θα κλαδέψει τα δέντρα στο χωράφι, θα αραιώσει τον καρπό και θα τον μαζέψει όταν φτάσει το καλοκαίρι.
Στην προ κορωνοϊού εποχή, τα πράγματα ήταν απλά. Κατέφθαναν κατά χιλιάδες, τέτοια εποχή και αργότερα, Βαλκάνιοι εποχικοί εργάτες, κυρίως Αλβανοί και Ρουμάνοι, οι οποίοι κλάδευαν, αραίωναν και μάζευαν από τα δέντρα τον καρπό. Τώρα ο φόβος του ιού αλλάζει τα δεδομένα. Οι εποχικοί εργάτες που θα περάσουν τα σύνορα θα πρέπει να είναι «COVID free», όπερ σημαίνει ότι είτε θα έχουν «πιστοποιητικό εμβολιασμού» είτε τεστ Ρcr ή Rapid, και χωρίς την προϋπόθεση της καραντίνας. Ολα αυτά είναι εφόδια που δεν μπορεί να αποκτηθούν εύκολα στις γειτονικές μας χώρες, ούτε εγγυάται κανείς ότι πολλά εξ αυτών δεν θα είναι πλαστά, δεδομένου ότι πίσω από τα βόρεια σύνορά μας λειτουργούν «βιομηχανίες» του είδους.
Οι Αρχές καλούνται σε περίπλοκες συνθήκες να δώσουν μια λύση στο πρόβλημα, με γνώμονα την υγειονομική προστασία, αλλά και τη διασφάλιση της παραγωγικής διαδικασίας. Είναι κοινό μυστικό στον κάμπο ότι, χωρίς τους Αλβανούς και γενικά τους Βαλκάνιους, παραγωγή δεν υπάρχει! Και οι δικοί μας; Οι άνεργοι, οι νέοι; Πολύ απλά, στη συντριπτική τους πλειονότητα δεν πάνε στο χωράφι. Ο παλιός γεωργός που ίδρωνε στη γη του, μοχθούσε για την παραγωγή και πονούσε για την ποιότητά της σπανίζει πλέον, αν δεν έχει εκλείψει. Οι γενιές των επιδοτήσεων των τελευταίων δεκαετιών «παρέδωσαν» το χωράφι σε «ξένα» χέρια. Χάθηκε το παραδοσιακό, ειδικευμένο προσωπικό. Οι δηλωμένοι (για τις επιδοτήσεις κυρίως) ως νέοι αγρότες δεν ξέρουν να κλαδεύουν, να αραιώνουν, να μαζεύουν τον καρπό, δεν… γουστάρουν το χωράφι.
Πλέον, την τεχνογνωσία κατέχουν (και μπράβο τους) μόνο οι εισαγόμενοι εποχικοί, αρκετοί εκ των οποίων μισθώνουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις, νοικιάζουν ή και αγοράζουν εργοστάσια διαλογής και κομποστοποίησης, γίνονται σιγά σιγά «άρχοντες» του κάμπου.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα γίνει και φέτος «εισαγωγή» εποχικών ώστε να μην καταστραφεί η παραγωγή. Η σκληρή αλήθεια όμως της εγκατάλειψης από τον Ελληνα αγρότη της γης του αναδεικνύεται με αφορμή (και) την πανδημία του κορωνοϊού, και ίσως η συζήτηση για την επιστροφή του στο χωράφι θα πρέπει να ξανανοίξει, δεδομένων μάλιστα των διευκολύνσεων που του παρέχει η τεχνολογία.