Επί δεκαεπτά μήνες ο κ. Δ. Λιγνάδης ασκούσε τα διευθυντικά καθήκοντά του και ουδείς βγήκε να καταγγείλει αυτά για τα οποία κατηγορείται.
Προφανώς δεν γνώριζαν, διότι εάν γνώριζαν και σιωπούσαν είναι ηθικώς συνένοχοι. Στις δημοκρατίες του πολιτισμένου κόσμου δεν υπάρχει κάποιο πιστοποιητικό σεξουαλικών φρονημάτων και ούτε ποτέ πρόκειται να θεσπισθεί. Να υποθέσω πως όσοι εγκαλούν την υπουργό Πολιτισμού για τη συγκεκριμένη επιλογή της κάτι τέτοιο έχουν στο μυαλό τους. Γιατί πώς αλλιώς θα γνώριζε συμπεριφορές που δεν είχαν οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη; Μόνο με φήμες; Και αυτές πολύ όψιμες; Είναι προφανές πως οι πολιτικοί όταν επιλέγουν τους συνεργάτες τους οφείλουν να γνωρίζουν εάν αυτοί έχουν υποπέσει σε ποινικά παραπτώματα. Μέχρις εκεί. Ολα τα υπόλοιπα παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Αίφνης, το Σαββατοκύριακο γίναμε μάρτυρες στο Διαδίκτυο μιας καλά ενορχηστρωμένης επίθεσης κατά της υπουργού και του πρωθυπουργού. Διαβάσαμε υπονοούμενα ή κραυγαλέους υπαινιγμούς πως υπήρξε απόπειρα συγκάλυψης, γιατί μέσα στο κύκλωμα της παιδεραστίας εμπλέκονταν και υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Το τοπίο θυμίζει τις πιο βρώμικες ημέρες της δεκαετίας του ’80. Μέχρι και τον κ. Γ. Μπαμπινιώτη στοχοποίησαν, διότι συνεχάρη κάποτε τον κ. Λιγνάδη.
Το ερώτημα είναι ποιος είναι ο ενορχηστρωτής αυτής της εκστρατείας λάσπης. Αν κρίνω από την ανθρωπογεωγραφία των λασπολόγων, το κέντρο συντονισμού τους το ελέγχουν οι επιθετικοί μηχανισμοί του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βλέποντας την αδυναμία παραγωγής πειστικού αντιπολιτευτικού λόγου, άλλαξαν το επίπεδο της αντιπαράθεσης. Αυτοί οι μηχανισμοί προσπαθούν να μετατοπίσουν τη σύγκρουση από το πολιτικό πεδίο στο παραπολιτικό, διεγείροντας τα πιο χαμερπή συναισθήματα αυτών που τους ακολουθούν.
Τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο έκαναν και την περίοδο 2011-2015, με το ελαφρυντικό τότε της αυταπάτης τους. Σήμερα δεν έχουν κανένα ελαφρυντικό. Γνωρίζουν πως η υπουργός δεν μπορούσε να πράξει αλλιώς και, κυρίως, γνωρίζουν πως μόνο με την παραπολιτική μπορούν να αντιμετωπίσουν την κυβέρνηση. Βέβαια, σε αυτήν την επιλογή τους αντιδρούν και σύντροφοί τους ακόμη, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πως αυτός ο δρόμος θα έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στην εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ. Απωθεί εκείνον τον κόσμο που σκέπτεται, κρίνει, αποφασίζει. Γιατί σήμερα το πρόβλημά τους δεν είναι να συγκρατήσουν τους φανατισμένους, αλλά να κερδίσουν τους μετριοπαθείς. Και με τέτοιες συμπεριφορές αυτό δεν μπορεί να το πετύχουν.