Οι καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση που έχουν αφήσει άφωνη την κοινή γνώμη –ιδιαίτερα μετά τις ανατριχιαστικές περιγραφές βιασμού ανηλίκων– πήραν ήδη τον δρόμο της Δικαιοσύνης, από την οποία θα κριθούν.
Και είναι μεγάλη ευκαιρία, μετά τη γενναία στάση της Σοφίας Μπεκατώρου, να ανοίξουν επιτέλους τα στόματα και να βγουν στο φως τέτοιου είδους ειδεχθείς υποθέσεις που έμεναν στο σκοτάδι ακόμη και δεκαετίες.
Μόνον έτσι η κοινωνία θα βάλει φρένο στις άρρωστες ορέξεις κάποιων οι οποίοι, οχυρωμένοι πίσω από την εξουσία τους, συμπεριφέρονται σαν σατράπηδες κατά των αδυνάτων –των υφισταμένων και υπαλλήλων τους, αλλά και των συζύγων και των παιδιών– πολλές φορές ατιμωρητί. Η δημόσια διαπόμπευση και η τιμωρία από τη Δικαιοσύνη θα τους υποχρεώσει να το ξανασκεφθούν δύο και τρεις φορές πριν απλώσουν το χέρι τους.
Να μην κρυβόμαστε, όμως, πίσω από το δάχτυλό μας. Μπορεί το τσουνάμι των αποκαλύψεων να σαρώνει σήμερα το ελληνικό θέατρο και τη σόου μπιζ, ωστόσο όλοι μας γνωρίζουμε ότι η σεξουαλική παρενόχληση/κακοποίηση συμβαίνει καθημερινά σε πολλούς χώρους. Ακόμη και μέσα στον χώρο της ελληνικής οικογένειας πίσω από κλειστές πόρτες – οι έρευνες δείχνουν ότι τρεις στις δέκα Ελληνίδες πέφτουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας, συχνά και σεξουαλικής. Με θύματα που φοβούνται ή ντρέπονται να μιλήσουν και ανέχονται αδιαμαρτύρητα τα βασανιστήρια μέσα στο σπίτι τους ή στη γειτονιά τους από άτομα πολλές φορές υπεράνω υποψίας.
Ποιος δεν θυμάται την εκπληκτική ταινία «Spotlight», βασισμένη σε έρευνα της Boston Globe που πήρε το βραβείο Πούλιτζερ, σύμφωνα με την οποία καμιά 15αριά ιερείς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας συστηματικά κακοποιούσαν σεξουαλικά εκατοντάδες ανήλικα παιδιά θρησκόληπτων οικογενειών στην περιοχή της Βοστώνης των ΗΠΑ. Ολοι ήξεραν – κανείς, όμως, δεν μιλούσε, για να μη θεωρηθεί άθεος ή πολέμιος της Καθολικής Εκκλησίας.
Είναι, ωστόσο, ντροπιαστικό μια τέτοια στιγμή ενδοσκόπησης και κάθαρσης της ελληνικής κοινωνίας κάποιοι να επιχειρούν να παίξουν πολιτικά παιχνίδια μέσα στον βούρκο. Και να προσπαθούν –ένθεν κακείθεν– να συνδέουν με ψέματα και ανάρμοστες δημοσιογραφικές κατασκευές τη σεξουαλική κακοποίηση με τον ένα ή τον άλλο πολιτικό χώρο, μπας και προσκομίσουν πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη. Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει.