Τα σοβαρά προβλήματα είναι εδώ

Τα σοβαρά προβλήματα είναι εδώ

3' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μια ματιά κάθε τόσο στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα δεν βλάπτει, αρκεί να μη «ρίχνεται» με παραμορφωτικό φακό. Αντίθετα, θα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη, αν και όταν χρησιμεύει για τη διόρθωση στρεβλής αντίληψης –όχι αναγκαστικά ιδεολογικής– περί της πραγματικότητας. Τέτοια ματιά σήμερα λέει ότι ενώ η Ελλάδα έχει σχετικά καλή και επαρκή κυβέρνηση, ειδικά αν συγκριθεί με αυτή που διαδέχθηκε, ή και προηγούμενες, τα προβλήματά της είναι πολύ σοβαρά.

Προβλήματα όπως η πανδημία, οι υγειονομικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειές της, ή τα ελληνοτουρκικά, είναι γνωστά, δίχως να οφείλονται σε λάθη ή κακές πρακτικές της κυβέρνησης. Αλλα, που έφεραν στο φως οι αποκαλύψεις της Μπεκατώρου και η υπόθεση Λιγνάδη, αποτελούν χρόνια στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας –όπως και αλλού–, που έμεναν κρυμμένα λόγω εθελοτυφλίας. Και υπάρχουν και τα μόνιμα «βαρίδια» της χώρας, αφού σημαντικά τμήματα του πληθυσμού της, που εκπροσωπούνται ή είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης από κομματικές δυνάμεις, αρνούνται πεισματικά να αλλάξουν είτε τις συντεχνιακές πρακτικές τους είτε τις εταιρικές συμπεριφορές τους. Κλασικά παραδείγματα, τα συνδικάτα της εκπαίδευσης και του κρατικού μηχανισμού, αλλά και μεγάλες εταιρείες προσφοράς υπηρεσιών κυρίως. Από κοντά η έντονη δραστηριότητα των μειοψηφιών που περιλαμβάνει ο γενικός όρος «μπαχαλάκηδες».

Ολα αυτά είναι πολύ σοβαρά προβλήματα που τρώνε τα «σωθικά» της χώρας, διαμορφώνοντας την εικόνα και την καθημερινότητά της. Η πανδημία, ας πούμε, συνεχίζει να σαρώνει με αυξάνουσα ένταση, το σύστημα υγείας δοκιμάζεται σκληρά και οι δυνατότητες αντιμετώπισης της εξάπλωσης του ιού βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού, παρόλο που ο εμβολιασμός πάει παραδειγματικά καλά από την άποψη της οργάνωσης και της συμμετοχής, όσο επιτρέπει ο αριθμός των εμβολίων. Η κυβέρνηση δεν ευθύνεται για τον αριθμό των εμβολίων που έχει στη διάθεσή της, αλλά έχει κάποια ευθύνη για τη χαλαρότητα των μέτρων που επέβαλε για να αντιμετωπιστεί ο ιός. Στην πραγματικότητα, τα μέτρα είναι ανύπαρκτα αφού δεν τηρούνται ούτε στο ελάχιστο, από την άλλη πλευρά όμως είναι αλήθεια ότι οι δυνατότητες στήριξης της οικονομίας εξαντλούνται μέρα με τη μέρα. Η ελπίδα είναι να κινηθεί κάπως ο τουρισμός το καλοκαίρι, με τη βοήθεια των εμβολιασμών. Ειδάλλως… το μέλλον διαγράφεται πολύ σκοτεινό!

Στα ελληνοτουρκικά τα πράγματα επίσης δεν πάνε καλά, όπως άλλωστε προβλεπόταν. Το «αγκάθι» της τουρκικής απειλής τροφοδοτείται κάθε μέρα με ρητορική και πράξεις από τον Ερντογάν. Δεν αφήνει καν την ψευδαίσθηση ότι οι διερευνητικές (αν στέρξει να πει το «ναι» για τον επόμενο γύρο) σηματοδοτούν περίοδο σχετικής ηρεμίας, δίχως προκλήσεις. Δεν αισθάνεται όμως και κάποια πίεση, αφού διαπιστώνει ότι η «ευαίσθητη» Ευρώπη για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Ρωσία, Λευκορωσία κ.λπ. αποστρέφει το βλέμμα από τις συστηματικές παραβιάσεις τους στο εσωτερικό της Τουρκίας, ενώ οι ΗΠΑ του Μπάιντεν αποφεύγουν κάθε αναφορά στη συμπεριφορά της Αγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Το «βάστα Ερντογάν» στους S-400 είναι έτοιμο στα χείλη, προκειμένου να αποφύγουμε μόνοι και έρημοι χειρότερα…

Η συζήτηση στη Βουλή με αφορμή την υπόθεση Λιγνάδη εκτόνωσε κάπως τη φορτισμένη και άρρωστη ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει στην πολιτική σκηνή και στο Διαδίκτυο, αλλά θα χρειαστεί χρόνος για να διαπιστωθεί αν οι απαράδεκτες συμπεριφορές εξαναγκασμού, σεξουαλικής βίας, παιδεραστίας και όλων των συναφών, θα μειωθούν. Πολύ αμφίβολο, καθώς είναι πολύ περισσότερο εκτεταμένες από αυτό που φαίνεται. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει ύφος αντιπολίτευσης, παρά το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας φρόντισε να είναι προσεκτικός στις διατυπώσεις του και να πάρει αποστάσεις από τις αθλιότητες στο Διαδίκτυο, αλλά και στελεχών του, ουσιαστικά δεν έκανε στροφή από τον λαϊκισμό και συντάχθηκε με τις χυδαιότητες που εκτόξευαν τις τελευταίες μέρες. Μόνιμος αρωγός της λαϊκής και κομματικής χυδαιότητας, καθώς και των σχετικών κυκλωμάτων, το Διαδίκτυο, αλλά αυτό είναι παγκόσμιο πρόβλημα.

Θα απαιτηθεί δύναμη έως και αυταπάρνηση για να κερδηθεί η μάχη διαρκείας που απαιτείται προκειμένου οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ να αποδεχθούν την έννοια «αξιολόγηση», της ΑΔΕΔΥ να αντιληφθούν ότι δεν συνδιοικούν, οι εταιρείες να μάθουν να σέβονται τους καταναλωτές τους, οι απανταχού «μπαχαλάκηδες» να εξουδετερωθούν πλήρως και η χώρα να γίνει στοιχειωδώς κανονική. Δυστυχώς, βρίσκουν ανοχή και στήριξη σε δυνάμεις της κοινωνίας και γι’ αυτό αποτελούν πρόβλημα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή