Γεμάτους παραλίγο Ναπολέοντες η Ιστορία. Ή παραλίγο Δαρείους, Μεγαλέξανδρους, Ιούλιους Καίσαρες, Καρλομάγνους. Ο καθείς και η φαντασίωσή του. Ουδείς μπορεί να σου απαγορεύσει τα όνειρα που πλέκεις στα κρίσιμα ελάχιστα λεπτά πριν παραδοθείς στον Μορφέα και ποντιστείς στον αυθεντικό ονειρικό κόσμο.
Αλλοι λοιπόν γίνονται μπαλαδόροι ολκής· άλλοι, αδικημένοι λέει χρόνια και χρόνια από συστήματα και συνωμότες, κερδίζουν απανωτά βραβεία στον τομέα της ειδίκευσής τους και παίρνουν την εκδίκησή τους, αλλά με πνεύμα ανωτερότητας· άλλοι φεύγουν από το ηλιακό μας σύστημα και γίνονται οι πρώτοι επισκέπτες εξωγήινων πολιτισμών, οι μισοί από τους οποίους, ουδεμία έκπληξις, αποδεικνύονται ελληνογενείς· και άλλοι καταφέρνουν επιτέλους να κλείσουν ραντεβού με την Ιστορία. Η οποία και τους γνωστοποιεί αυτοπροσώπως ότι τυγχάνουν εκλεκτοί της.
Οι επικίνδυνοι είναι οι ιστοριόπληκτοι, όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως είναι Εκλεκτοί ακόμα κι όταν σηκωθούν από το κρεβάτι τους και νίψουν το πρόσωπό τους με δροσερό απομυθοποιητικό νεράκι. Δύο εξ αυτών επέστρεψαν τις προάλλες στη μικρή μας οθόνη, σχεδόν ταυτόχρονα, γυμνοί από τα μεγαλεία της εξουσίας τους, που την είχαν πιστέψει ισόβια και πανίσχυρη. Ο Αμερικανός, ο Ντόναλντ Τραμπ, απείλησε ότι ενδέχεται να διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία της χώρας του, «για να νικήσει τρίτη συναπτή φορά τους Δημοκρατικούς». Μα φυσικά και δεν έχει παραδεχτεί ακόμη ότι ηττήθηκε, και μάλιστα όχι μόνο πολιτικά αλλά και ηθικά. Ποτέ δεν θα το παραδεχτεί. Ενας άνθρωπος που πίστεψε πως η Ιστορία θα του αφιερώσει τρία-τέσσερα πολυσέλιδα κεφάλαια στις δέλτους της, αδυνατεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι έχει ήδη υποβαθμιστεί σε μία λιγόλογη παράγραφο όλη κι όλη, και αυτή απαξιωτική, αν όχι σε υποσημείωση. Και βλέπει παντού συνωμοσίες.
Το ίδιο και ο Γάλλος, ο Νικολά Σαρκοζί, ένας επιπλέον «δικός μας», καθότι «ολίγον Ελληνας». Από το ζαλιστικό ύψος της κατά φαντασίαν παντοδυναμίας βρέθηκε να αναζητεί ράκη αξιοπρέπειας από δικαστηρίου εις δικαστήριον. Στην πρώτη εκδικασθείσα υπόθεση έχασε, ηττήθηκε, καταδικάστηκε. Και φυσικά δεν το παραδέχτηκε. Και βλέπει παντού συνωμοσίες. Ιδιον των έκπτωτων Δαρείων. Αδυνατούν να κατανοήσουν πως η εξουσία τους ήταν δοτή, προσωρινή, υπό όρους, αναιρέσιμη, και όχι χάρισμα της Μοίρας ή κλήρος της Ιστορίας. Η μικρότητά τους ήταν ορατή κι όταν βρίσκονταν στα ψηλά. Τώρα, άνευ θρόνου, είναι τόσο κραυγαλέα, που σχεδόν απαγορεύει τον καγχασμό.