Δυόμισι χιλιάδες λέξεις ξόδεψε τις προάλλες ο κ. Αλέξης Τσίπρας για να μας πει ότι και για το ΕΣΥ ισχύει το «καλύτερα πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και άρρωστος». Και αυτό διότι στην ομιλία του, που είχε τίτλο «Ενα νέο ΕΣΥ με αξία τη ζωή που θα εμπνέει σιγουριά και κύρος» (2.3.2021), τα μόνα συγκεκριμένα μέτρα που πρότεινε είχαν να κάνουν με λεφτά, περισσότερα λεφτά.
Η «επανάσταση με σχέδιο στον χώρο της Υγείας», όπως χαρακτήρισε την πρότασή του ο κ. Τσίπρας, προβλέπει «άμεση πρόσληψη 5.500 μόνιμων υγειονομικών που αποχώρησαν. (…) Πρόσληψη επιπλέον 10.000 μόνιμων υγειονομικών σε βάθος τριετίας. Μονιμοποίηση στο ΕΣΥ του συνόλου του υγειονομικού προσωπικού που έδωσε τη μάχη της πανδημίας. Αυτόματη προκήρυξη όλων των κενών οργανικών θέσεων στο ΕΣΥ. Ειδικά κίνητρα για την προσέλκυση γιατρών ΕΣΥ στις άγονες και νησιωτικές περιοχές. Αναδιαμόρφωση του μισθολογίου του ιατρικού προσωπικού, ώστε ο εισαγωγικός μισθός για τον πρωτοδιόριστο γιατρό να είναι 2.000 ευρώ. Αναλογικές αυξήσεις των μισθών για το μη ιατρικό, υγειονομικό προσωπικό. Ενταξη όλων των εργαζομένων στο καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών».
Καλά είναι όλα αυτά και ένα ΕΣΥ με 15.500 επιπλέον ανθρώπους θα είναι καλύτερο από το σημερινό. Το ερώτημα είναι πού θα πάνε και τι θα κάνουν αυτοί οι επιπλέον υγειονομικοί. Ο κ. Τσίπρας προσπέρασε το ακανθώδες, αλλά θεμελιώδες πρόβλημα του ΕΣΥ με μία μόνο αποστροφή: «Η αύξηση των δαπανών δεν είναι από μόνη της ικανή συνθήκη. Αν δεν θέλουμε να σπαταλήσουμε αλλά να επενδύσουμε πόρους, πρέπει να σχεδιάσουμε ένα άλλο μοντέλο αξιοποίησής τους. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η εσωτερική ανακατανομή των πόρων με βάση τις διεθνείς οικονομικές μελέτες και πρακτικές. Πόροι που θα αξιοποιούνται για περισσότερες και καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες».
Πολύ σωστά. Πρώτα διαρθρώνεις το σύστημα σύμφωνα με τις ανάγκες των πολιτών (και ουχί των κομματαρχών, που έσπειραν υγειονομικές μονάδες σε κάθε βουνό και ραχούλα) και μετά ανάλογα με τις ανάγκες (που σίγουρα είναι πάρα πολλές) ενισχύεις τα επιμέρους κομμάτια του συστήματος με όσους και ό,τι χρειάζονται. Στην Ελλάδα έχουμε ανύπαρκτη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, εκτεταμένη, άναρχη και αναποτελεσματική δευτεροβάθμια και επιβαρυμένη τριτοβάθμια. Γράψαμε πολλάκις για τα κελύφη νοσοκομείων που υπάρχουν σε ολόκληρη την περιφέρεια. Αυτά βρίσκονται σε διπλανές πόλεις, το ένα έχει χειρουργό αλλά όχι αναισθησιολόγο, το άλλο αναισθησιολόγο αλλά όχι χειρουργό, με αποτέλεσμα όλα τα περιστατικά να καταλήγουν στα τριτοβάθμια νοσοκομεία, πλην εκείνων που καταλήγουν μέσα στο ασθενοφόρο κατά τη μεταφορά τους.
Επομένως, από δομής άρξασθαι, διότι χωρίς αυτή ο αριθμός των 15.500 προσλήψεων είναι αυθαίρετος. Ποιος ξέρει; Μπορεί να χρειάζονται 20.500…