Η υπόθεση για την οποία η Βουλή ετοιμάζεται να αναλάβει εισαγγελικά και ανακριτικά καθήκοντα δεν μοιάζει με τις προηγούμενες. Δεν μοιάζει, γιατί είναι η πρώτη φορά που τη συμπαιγνία την καταγγέλλει ένας από τους συμμετέχοντες.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, υπάρχει και μια δεύτερη πρωτοτυπία: η επιτροπή που πιθανότατα θα κληθεί να εξετάσει τις κατηγορίες δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθεί πολύ. Τα ουσιώδη στοιχεία προσφέρονται από τους συμμετέχοντες μέσω της μεταξύ τους αντιδικίας.
Το διαυγές ποινικό μέρος της ιστορίας δεν προηγείται, βέβαια, του πολιτικού της χαρακτήρα. Μπορεί κανείς να σπαταλήσει χρόνο αναλύοντας γιατί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία επέλεξε αυτή τη στιγμή για να κινήσει τη διαδικασία εις βάρος του πρώην υπουργού, που δεν είναι μόνο «πρώην υπουργός». Ηταν το ισχυρότερο πρόσωπο στο σύστημα εξουσίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και εξακολουθεί να είναι μια διαρκής υπενθύμιση των μεθόδων με τις οποίες επιχειρήθηκε να στερεωθεί αυτό το σύστημα. Μόνο το άκουσμα του ονόματός του ανακαλεί την απόπειρά του να παραβιάσει το Σύνταγμα, σφετεριζόμενος την αρμοδιότητα μιας ανεξάρτητης αρχής.
Ολα αυτά, όμως, έχουν κριθεί δικαστικά, από το Συμβούλιο της Επικρατείας· και πολιτικά, από την εκλογική ετυμηγορία, που μπορεί να εκληφθεί ως αποδοκιμασία και της συριζανελικής «υδραυλικής» επί των αρμών της εξουσίας. Εξίσου συζητημένο είναι και το δίλημμα για τις παρενέργειες που μπορεί να έχει στη δημόσια ζωή η απόφαση της κυβέρνησης να σηκώσει το καπάκι – αντί να αρκεστεί στην πολιτική καταδίκη και στην προσωπική απονομιμοποίηση που έχουν ήδη υποστεί οι εμπλεκόμενοι.
Υπάρχει, όμως, και ένα λιγότερο συζητημένο ερώτημα, που αφορά το ίδιο το κόμμα το οποίο καλείται τώρα να υπερασπιστεί ξανά έναν πρώην υπουργό του έναντι μιας ποινικής κατηγορίας: Τι σημαίνει για τον ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι μετέχουν στην ηγεσία του πρόσωπα με τόσο βαριές εκκρεμότητες; Πώς ξεβάφουν στην κομματική ατζέντα οι προσωπικές ατζέντες όσων δίνουν αγώνα προσωπικής επιβίωσης;
Ο Παππάς δεν είναι μόνο ζωντανό μνημείο των πεπραγμένων –και των ηχογραφημένων– του. Είναι και ενεργός εσωκομματικός παράγοντας με δραστικές μιντιακές διακλαδώσεις. Ανήκει στον κύκλο των ανθρώπων για τους οποίους η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι απλώς μια κυβέρνηση που αντιπολιτεύονται. Είναι μια προσωπική απειλή που θέλουν να εξαφανίσουν. Να τη «ρίξουν», όπως διατυπώθηκε στη γλώσσα των αψέων φαντασιώσεων, «με κρότο».
Αν φυλλομετρήσει κανείς αναδρομικά τις αντιπολιτευτικές υπερβολές του ΣΥΡΙΖΑ, θα ανακαλύψει ότι τις πιο βάναυσες τις κινεί ο κύκλος των ευάλωτων παραγόντων. Αυτοί θα εξακολουθήσουν να είναι μια ανεξάντλητη πηγή τοξικότητας για (και από) τον ΣΥΡΙΖΑ. Το σκάφος μπατάρει, καθώς το βαραίνει η δική τους ανασφάλεια. Ο μικρός τους ιδιοτελής εμφύλιος.