Σε κείμενο μιας αναρχικής συλλογικότητας που αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο υπάρχει η παρακάτω παράγραφος: «Σήμερα το αστυνομικό κράτος δέχτηκε την πρώτη σοβαρή ήττα. Για τη Νέα Σμύρνη ήταν το πιο σημαντικό γεγονός από τα Δεκεμβριανά του ’44». Μόνον ένας αγράμματος και αστοιχείωτος θα συνέκρινε τον Δεκέμβριο του 1944 με τους «τσαμπουκάδες» 500 χούλιγκαν των διαφόρων ποδοσφαιρικών θυρών. Μόνον ανόητοι θα έβαζαν στην ίδια πρόταση μια εξέγερση, με χιλιάδες νεκρούς, που η διακύβευσή της ήταν η εξουσία και ο γεωστρατηγικός προσανατολισμός της Ελλάδας, με την απόπειρα λιντσαρίσματος ενός αστυνομικού και το κάψιμο σαράντα κάδων για τα σκουπίδια.
Το βασικό πρόβλημα του αντιεξουσιαστικού χώρου είναι πως όσοι δραστηριοποιούνται σε αυτόν δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα θεωρητικό κείμενο για τον αναρχισμό. Βρίσκονται εκεί για να καταστρέψουν και να κάψουν. Αγνοούν πως, εκτός από το κράτος, ο άλλος βασικός εχθρός του αναρχισμού είναι τα λενινιστικά κόμματα με τη συγκεντρωτική λειτουργία τους και την ιεραρχική δομή τους. Οι αναρχικοί που γνωρίζουν για ποιο λόγο είναι αναρχικοί μισούν την καθοδηγούμενη, από τα πάνω, δράση και πιστεύουν στον αυθορμητισμό των μαζών, όπως γράφουν οι θεωρητικοί τους. Ενας αναρχικός που ξέρει πέντε γράμματα έχει διαβάσει τι έγινε στη Βαρκελώνη το 1937 και στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 1944. Ως γνωστόν, στον ισπανικό εμφύλιο οι αναρχικοί που δολοφονήθηκαν από τους κομμουνιστές ήταν πολλαπλάσιοι από αυτούς που σκότωσαν οι φαλαγγίτες. Στη δε Ελλάδα, στα Δεκεμβριανά του 1944, δεκάδες αναρχικοί εκτελέστηκαν από την ΟΠΛΑ. Ας διαβάσουν Αγι Στίνα. Είμαι βέβαιος πως αν ρωτήσω έναν αντιεξουσιαστή «ποιος ήταν ο Αγις Στίνας», θα μου απαντήσει «σέντερ μπακ του Παναθηναϊκού».
Ολα αυτά τα νέα παιδιά βγάζουν αυτό το πρωτοφανές μίσος γιατί είναι αμόρφωτα. Δεν επέλεξαν συνειδητά, έπειτα από μια θεωρητική περιπλάνηση, τον αναρχικό χώρο. Πήγαν εκεί για τον χαβαλέ και για εκτόνωση. Γι’ αυτό και τα κείμενα που αναρτούν στις ιστοσελίδες τους είναι ανόητα.
Είναι επόμενο, όταν μπολιάζεται ο οπαδικός χουλιγκανισμός με την εξέγερση, να έχουμε μπροστά μας αυτήν την καρικατούρα των μπαχαλάκηδων. Βέβαια, σε τελική ανάλυση, το πρόβλημα για την κοινωνία δεν είναι αυτοί, αλλά όσοι τυχοδιώκτες τούς προσφέρουν πολιτική κάλυψη γιατί πιστεύουν πως θα αποκομίσουν πολιτικά κέρδη.