Βιέννη, τέλη Φεβρουαρίου 1815. Το Συνέδριο βραδυπορεί. Οι χοροεσπερίδες διαδέχονται η μία την άλλη στο Redouten Hall της πόλεως. Ο κόμης Ογκύστ Λουί de La Garde de Chambonas, γόνος παλαιοτάτης οικογενείας Γάλλων ευγενών, διασχίζει έφιππος το Πράτερ – τον κήπο κοσμικών περιπάτων την εποχή εκείνη. Οπου και η συνάντησή του με τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Υψηλάντη, επιστήθιο φίλο του και τότε υπασπιστή του τσάρου Αλεξάνδρου.
«Ο Ναπολέων δραπέτευσε από τη νήσο Ελβα», λέει με έξαψη ο Υψηλάντης. Η είδηση είχε φτάσει το πρωί με αγγελιαφόρο από τη Φλωρεντία στην Αγγλική Πρεσβεία. «Σε λίγο θα περάσουμε από την όπερα στην τραγωδία… Ο πόλεμος θα ρίξει την Ευρώπη ξανά στις φλόγες. Αυτό είναι το σύνθημα που περιμέναμε εγώ και οι φίλοι μου». Το έργο μου είναι «να σπάσω τα δεσμά της Ελλάδος, να την τοποθετήσω ξανά εις την προτέρα θέση της μεταξύ των Εθνών», λέει ο Υψηλάντης.
Επί μισή ώρα ο Ογκύστ Λουί αγωνιζόταν ματαίως να τον πείσει για το ανέφικτο του εγχειρήματός του. Οταν εξαίφνης δύο έφιπποι στρίβουν το μονοπάτι. Ο ένας εξ αυτών φάνηκε να είναι ο κόμης Καποδίστριας. «Λοιπόν κράτησαν τον λόγο τους, αναφώνησε ο Υψηλάντης και ιππεύσας τους ακολούθησε», γράφει ο κόμης de La Garde de Chambonas στις «Αναμνήσεις από το Συνέδριο της Βιέννης».
Στην αναστάτωση που δημιούργησε η απόδραση του Ναπολέοντα από τη νήσο Ελβα και η έναρξη του νέου Ευρωπαϊκού Πολέμου των 100 ημερών, οι κινήσεις του Υψηλάντη και των φίλων του είχαν περάσει απαρατήρητες. Και ενώ αυτά συνέβαιναν στη Βιέννη από ευγενείς της ανωτάτης τάξεως των Ελλήνων, λίγους μήνες πριν, στη Οδησσό, τρεις άλλοι πατριώτες από τη «μέση τάξη» προχώρησαν στη σύσταση της «Εταιρείας των Φιλικών».
Πέντε χρόνια αργότερα, ο Ογκύστ Λουί θα συναντούσε τυχαία στο Louseburg της σημερινής Βαυαρίας τον Υψηλάντη, γηρασμένο, να υποφέρει από τα τραύματά του, αλλά «αποφασισμένο να ελευθερώσει τη χώρα του από τον ζυγό, υπολογίζοντας στη συμπάθεια του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου της Ρωσίας».
Ο κόμης de La Garde de Chambonas προσπάθησε να του επισημάνει ότι ήταν απλώς «απίθανο πως η Ρωσία θα επέτρεπε τη δημιουργία ανεξαρτήτου ελληνικού κράτους», αλλά ο επιστήθιος φίλος του παρέμεινε αμετάπειστος. Φεύγοντας ο Υψηλάντης τού εμπιστεύθηκε ένα χειρόγραφο με τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του. Αγνωστη η τύχη του. Ισως να βρίσκεται στην κατοχή του Γκυ Αζαΐς de La Garde de Chambonas, της ίδιας οικογενείας, που είχε υπηρετήσει ως υπαρχηγός των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών το 1993-1997.
Η ιστορία είχε τη γνωστή συνέχεια. Στις 28 Φεβρουαρίου 1821 ο Υψηλάντης διέβη τον Προύθο ποταμό και κήρυξε την Επανάσταση. Στις 7 Ιουνίου ο στρατός του συνετρίβη στη μάχη του Δραγατσανίου. Ενα μήνα πριν, αρχές Μαΐου, ο Ναπολέων, που τόσο είχε εξάψει το φρόνημα του Υψηλάντη στη Βιέννη, πεθαίνει εξόριστος στην Αγία Ελένη. Αλλά η Επανάσταση είχε πια ξεσπάσει στην Ελλάδα.