Αναμφισβήτητα, η εξαρχής επιλογή να μη διακοπεί η λειτουργία της Βουλής εξαιτίας της πανδημίας ήταν απολύτως ορθή. Ορθή, επιπροσθέτως, ήταν και η απόφαση να δρομολογηθούν –έστω με καθυστέρηση ή και με προβλήματα κατά την εφαρμογή τους– διαδικασίες εξ αποστάσεως συμμετοχής βουλευτών σε συνεδριάσεις και η εκ παραλλήλου λήψη ειδικών μέτρων για μειωμένο αριθμό με φυσική παρουσία παρόντων στις συνεδριάσεις αυτές.
Η πορεία των (κοινοβουλευτικών) πραγμάτων, ωστόσο, από την έναρξη της πρώτης καραντίνας έως σήμερα, ειδικότερα δε τους τελευταίους λίγους μήνες, καταδεικνύει ότι οι κατ’ αρχάς ορθής κατεύθυνσης επιλογές και αποφάσεις έμειναν απαράδεκτα ημιτελείς. Το μήνυμα που στέλνει η εθνική αντιπροσωπεία με τον τρόπο λειτουργίας της είναι αρνητικό και, υπό την έννοια αυτή, απολύτως λανθασμένο, δεδομένων αφενός της υγειονομικής κρίσης και αφετέρου της μεγάλης κόπωσης της κοινωνίας.
Η αρχικώς αναφερθείσα ορθή επιλογή να συνεχιστεί η νομοθετική-ελεγκτική της εκτελεστικής εξουσίας λειτουργία της Βουλής γρήγορα εκφυλίστηκε: η κυβέρνηση επέλεξε μεν ορθώς να καταθέτει προς συζήτηση και ψήφιση νομοσχέδια που δεν αφορούν μόνο την πανδημία και την αντιμετώπιση των ποικίλων επιπτώσεων της. Πλην όμως, αντί να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, δρομολόγησε νομοθετικές διαδικασίες με πυκνότητα «σαν όλα να είναι καλά». Σε αυτό το κλίμα να προσθέσουμε και τις δύο Προανακριτικές, που προκαλούν περαιτέρω πύκνωση συνεδριάσεων.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο εύλογος στόχος τής επίσης ορθής επιλογής να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών που συμμετέχουν διά ζώσης σε συνεδριάσεις ακυρώθηκε στην πράξη: δεν απασχολούνται μόνο οι βουλευτές στη Βουλή. Υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι – αναγκαίοι για την αποτελεσματική, ασφαλή και σωστή λειτουργία του Κοινοβουλίου, που αναγκάζονται να βρίσκονται στο πόστο τους πολύ περισσότερες ώρες συγκριτικώς με εκείνες των αντιπροσώπων του έθνους. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, επίσης, η «ασφαλής» παρουσία των βουλευτών ταυτίζεται με καταστρατήγηση του χρόνου ομιλίας τους χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος: σπαταλούν χρόνο, άλλοτε για να απευθύνουν κολακευτικά λόγια στον αρχηγό του κόμματός τους και άλλοτε για να υβρίσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κυκλοφορούν χέρι με χέρι έγγραφα χωρίς στοιχειώδεις προφυλάξεις έναντι του κινδύνου να μεταδοθεί ο ιός, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που υπουργοί ή βουλευτές ομιλούν στις αίθουσες χωρίς μάσκα.
Ποιος θα βάλει τέλος στον κατήφορο; Ποιος, επιτέλους, θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων;