Επισκεφθείτε το BLOD.gr (Bodossaki Lectures on Demand). Πρόκειται για την ηλεκτρονική βιβλιοθήκη διαλέξεων του Ιδρύματος Μποδοσάκη, στην οποία, κάθε εβδομάδα του 2021, θα αναρτάται μια ολιγόλεπτη παρέμβαση μιας προσωπικότητας του πολιτισμού, της ακαδημαϊκής κοινότητας και της Κοινωνίας των Πολιτών (ενδεικτικά, από την υποκριτική, ιστορία, λογοτεχνία, γαστρονομία, οικονομία, κοινωνιολογία, αθλητισμό), με αφορμή το ’21.
Ηδη οι πρώτες αναρτήσεις υποδηλώνουν το γοητευτικό του εγχειρήματος. Εκτός από εκείνη του πανεπιστημιακού Παναγή Παναγιωτόπουλου με τον ευρηματικό της τίτλο «Ενα τσολιαδάκι ανάμεσα σε σούπερμαν και σπάιντερμαν», στάθηκα στην ολιγόλεπτη παρέμβαση του Σταύρου Ζουμπουλάκη – πίσω από την ιδιότητα του φιλολόγου με την οποία επιθυμεί να υπογράφει, υπάρχει ένα πλούσιο και ποικίλο έργο.
Ο Ζουμπουλάκης μιλάει για την ομιλία του Γιώργου Σεφέρη στην Αλεξάνδρεια το 1943, για τον στρατηγό Μακρυγιάννη. «Διάβασα την ομιλία αυτή, μαθητής του γυμνασίου, στα χρόνια της δικτατορίας, όταν είχε ευτελιστεί κάθε έννοια πατρίδας. Η ομιλία με σημάδεψε, την έμαθα σχεδόν απέξω», λέει ο Ζουμπουλάκης, και προσθέτει: «Το επόμενο βήμα ήταν να διαβάσω τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη. Ο Σεφέρης, αυτός ο πολυδιαβασμένος άνθρωπος, θεωρούσε τον Μακρυγιάννη τον πιο σταθερό δάσκαλο της ζωής του».
Πώς ορίζεται η έννοια του δασκάλου ζωής; Μια ανώμαλη περίοδος, όπως η δικτατορία, δημιουργεί το πλαίσιο σε έναν έφηβο για να ξεφύγει από τα ποπ είδωλα της εποχής του. Συμβάλλει και η οικογένεια βέβαια, καθώς και το σχολείο. Ομως, οι σημερινοί μαθητές ποιους έχουν δασκάλους ζωής;
Η ένδεια προτύπων στην εποχή μας είναι ζήτημα γνώριμο και έχει τεθεί ουκ ολίγες φορές στον δημόσιο λόγο.
Ωστόσο η συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση του ’21 δημιουργεί και πάλι το πλαίσιο προβληματισμού για το επίπεδο της πολιτικής και πολιτιστικής βιτρίνας της χώρας μας.
Η ανάδειξη φωτισμένων ανθρώπων τροφοδοτείται από το πολιτισμικό πλαίσιο, αλλά και από την ικανότητα των πολιτών να συνδεθούν ουσιαστικά με κείμενα, με έργα, με πρόσωπα, με ιδέες.
Παρά τη δίνη των γεγονότων που ζει η χώρα, ο μέσος Ελληνας εμφανίζεται χωρίς περιθώριο πνεύματος και ψυχής να αγγίξει τα σπουδαία της ζωής. Να αποκτήσει «ιστορική σεμνότητα και ηθική εγρήγορση», όπως λέει και ο Σταύρος Ζουμπουλάκης.