Πιο καλά θα ελεγχθούν υπό λειτουργία τα πράγματα, παρά έτσι κλειστά τα πάντα. l Είναι καιρός να το πάρουν απόφαση τόσο η κυβέρνηση, όσο και η επιτροπή λοιμωξιολόγων· l στο σημείο που έχει φτάσει πια η κατάσταση, όπου σχεδόν τίποτε δεν φαίνεται να μπορεί να ελεγχθεί αποτελεσματικά. l Είναι πιθανότερο ότι θα τηρηθούν τα μέτρα που θα τεθούν σε σχολεία, καταστήματα και αρκετές άλλες υπηρεσίες και λειτουργίες που μένουν μήνες τώρα κλειστές καταπονώντας τις αντοχές οικονομίας και κοινωνίας, παρά αυτά τα εξουθενωμένα πια κλεισίματα που παραβιάζονται καθημερινά από όλο και περισσότερους l με όλο και περισσότερο προκλητικούς τρόπους l – μη μιλήσουμε για την αναίδεια, τη θρασύτητα και την αναλγησία που δείχνουν πολλοί l (από κόμματα και συνδικαλαρία μέχρι κορονοπαρτάροντες κατά εκατοντάδες σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους) l απέναντι στους χιλιάδες ασθενείς και την τεράστια πίεση που αντιμετωπίζουν τα νοσοκομεία και το προσωπικό τους. l
Για την πίεση αυτή μαρτυρεί, μεταξύ πολλών άλλων, και ο αριθμός των νεκρών που καθημερινά αυξάνεται· l ωθώντας τη χώρα από την καλή θέση που είχε διεθνώς στην αναλογία νεκρών ανά εκατομμύριο πληθυσμού προς τον πάτο της σχετικής λίστας l – με ευνόητες επιπτώσεις και στον αναμενόμενο ως μάννα τουρισμό. l Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι κάτι δεν πάει καλά στα νοσοκομεία μας όσον αφορά τη φροντίδα που έχουν οι νοσηλευόμενοι λόγω ιού. l Δεν χρειάζεται σοφία για να αντιληφθείς πως, από ένα σημείο και μετά, όσο αυξάνεται η πίεση στα νοσοκομεία, τόσο μειώνεται η ποιότητα της νοσηλείας l – και βεβαίως η αποτελεσματικότητά της. l Και είναι κοινό μυστικό πως το κρίσιμο αυτό σημείο το έχουμε υπερβεί από καιρό. l
Γιατί σου κάνει εντύπωση, αγαπητέ, η άνεση l –η τόση αυτοπεποίθηση μάλλον, σε βαθμό κουφότητας– l με την οποία ένας πολιτικός σαν τον Πολάκη διατυπώνει επιγραμματικά την πολιτική ιστορία του ελληνικού κράτους από συστάσεώς του μέχρι σήμερα; l Κατά την πολιτικά αλλά και ανθρωπολογικά εξεργασμένη πολακική θεώρηση, στην Ελλάδα υπήρξαν εξαρχής δύο παρατάξεις: l Η της Προόδου, της Αριστεράς και του Ηθικού εν γένει Πλεονεκτήματος, και η άλλη «των κοτζαμπάσηδων, κοτζαμάνηδων, δοσίλογων, μαυραγοριτών» κτλ. l στην οποία εντασσόταν κάθε κατακάθι της κοινωνίας. l Τόσο απλά. l «Τελεία και παύλα» καταλήγει το σχετικό τουίτ του l με το οποίο επέμεινε στη «θεώρησή» του και μετά που τον μισοάδειασε ο Προστάτης του από την τηλεόραση επειδή είχε αποκαλέσει τη Ν.Δ. «κόμμα δοσίλογων» κλπ. l Πήρε τον μπαλτά κι έσκισε το καρπούζι στα δύο, l το μισό του βγήκε σερμπέτι, τ’ άλλο μισό ξυλάγγουρο, του πολιτικού αναλυτή l – πού το περίεργο; l
Αξιοπερίεργο, αντιθέτως, είναι ότι ο τουιτολάγνος Πολάκης δεν έσπειρε στο εν λόγω τουίτ του αποσιωπητικά και θαυμαστικά με τη χούφτα, όπως συνηθίζει l – εδώ μόνο μία φορά (δεν άντεξε) έβαλε δύο θαυμαστικά μαζί – πού τα πέντε και δεκαπέντε που έβαζε. l Από κεφαλαία γράμματα όμως τού ’δωσε και κατάλαβε πάλι l – α, όλα κι όλα, δεν θα πεθάνει και στη λιτότητα. l Αλλωστε πώς αλλιώς να φανεί στο γραπτό λόγο ότι ωρύεσαι. l
Δεν μπορώ να πω μετά βεβαιότητος, αλλά μου φαίνεται ότι εκ Πολάκη ρει η πληθωρική σπορά θαυμαστικών και κεφαλαίων σε τουίτ που αναρτούν διάφορες «πολακικές περσόνες» (όρος Μιχάλη Τσιντσίνη, θεσπέσιος) του δημόσιου βίου l – κυρίως καλλιτεχνών, τρομάρα τους, του θεάτρου και του τραγουδιού, που άστραψαν και βρόντησαν τουιτερικώς για τις «σεξουαλικές παρενοχλήσεις» l με τις εντός κι εκτός εισαγωγικών μαρτυρίες τους, τις αρές αλλά και τις άρες μάρες κουκουνάρες τους. l Κεφαλαία, θαυμαστικά και αποσιωπητικά – για να κάνουν το λόγο τους… πειστικότερο!!!!!!