Tο νέο ελπιδοφόρο υπόδειγμα Μπάιντεν

Tο νέο ελπιδοφόρο υπόδειγμα Μπάιντεν

2' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Τζάνετ Γέλεν είπε ότι είναι παράλογο και άδικο: Ο μισθωτός που ζει και εργάζεται στις ΗΠΑ φορολογείται με την κλίμακα φόρου εισοδήματος που ισχύει στις ΗΠΑ, δεν μπορεί να επιλέξει να υπαχθεί στο φορολογικό καθεστώς μιας άλλης χώρας, με μικρότερους φορολογικούς συντελεστές και μεγαλύτερες φοροεκπτώσεις. Δεν ίσχυε το ίδιο για τις αμερικανικές πολυεθνικές. Μπορούσαν να επιλέγουν χώρα (π.χ. Ιρλανδία…) όπου θα φορολογούνται τα κέρδη τους. Αυτό θα σταματήσει – είπε η υπουργός Οικονομικών του Τζο Μπάιντεν. Ετσι, σε ορίζοντα 10ετίας, κέρδη συνολικού ύψους 2 τρισ. δολ. θα φορολογηθούν στις ΗΠΑ και περίπου 700 δισ. δολ. θα εξοικονομηθούν από την κατάργηση της προνομιακής μεταχείρισης κερδών του εξωτερικού. Είναι και αυτό ένα από τα σημεία των καιρών που αλλάζουν. Δεν είναι το μοναδικό. Ως υποδοχή στις εργασίες της ετήσιας συνάντησης ΔΝΤ-Παγκόσμιας Τράπεζας, μιλώντας την περασμένη Δευτέρα στη «πατρίδα» των ιδεών Φρίντμαν, στο Σικάγο, η Τζ. Γέλεν κάλεσε όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου να συμφωνήσουν στη θέσπιση ενός ενιαίου κατώτατου φορολογικού συντελεστή για τα εταιρικά κέρδη, για να ανακοπεί η διεθνής «κούρσα προς τον πάτο», το σπιράλ μείωσης της φορολογίας των κερδών των πολυεθνικών υπό τον εκβιασμό «μειώνεις τους φόρους ή πάω στον διπλανό σου».

Χρειαζόμαστε –είπε– σταθερά φορολογικά συστήματα, που αντλούν επαρκή έσοδα, με δίκαιη κατανομή βαρών, για να μπορούμε να επενδύουμε σε ουσιώδη δημόσια αγαθά και να αντιμετωπίζουμε τις κρίσεις. Είναι εύλογο και συνηθισμένο, κάθε Αμερικανός πρόεδρος, όταν αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση, έχει υπό μάλης έναν κατάλογο από πρωτοβουλίες που σχεδιάζει να πάρει στο πεδίο της οικονομίας και της οικονομικής πολιτικής. Αλλά σπάνια, ίσως μία φορά κάθε λίγες 10ετίες, εμφανίζεται ένας πρόεδρος που έχει διαφορετική φιλοσοφία για την ίδια την οικονομική πολιτική, για την ουσία, το περιεχόμενο, τους στόχους και την αποστολή της. Αυτό έγινε το 1933 με τον Ρούζβελτ και το New Deal. Αυτό έγινε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση το 1981 με τον Ρέιγκαν. Κάτι ανάλογο τώρα, σε προοδευτική κατεύθυνση. Ο Τζο Μπάιντεν φέρνει ένα νέο, ελπιδοφόρο οικονομικό υπόδειγμα. Στην Ουάσιγκτον αλλάζουν τα πράγματα. Η οικονομική πολιτική φαίνεται να απελευθερώνεται από αραχνιασμένα δόγματα και νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα. Τα άλογα ξαναμπαίνουν μπροστά από το κάρο – τον άνθρωπο πρέπει να υπηρετεί η οικονομία κι όχι το ανάποδο. Μέσα σε τέσσερις μήνες έχουν δοθεί 2,8 τρισ. (όσο το 14% του ΑΕΠ) για να στηριχθούν εκατομμύρια νοικοκυριά που έχουν ανάγκη, κοινωνικές δομές οι οποίες είχαν παραμεληθεί, θέσεις εργασίας που έφθιναν ενώ μπορούν να παράγουν νέο πλούτο. Κι άλλα 2,25 τρισ. θα δοθούν σε μία 8ετία για να ανανεώσουν και ενισχύσουν τις υποδομές, με δημόσιες επενδύσεις που αξιοποιούν τα άφθονα, φθηνά κεφάλαια και, μέσα από την ενίσχυση της κοινωνίας, τους προσφέρουν ικανοποιητικές αποδόσεις. Το πλοίο αλλάζει ρότα. Το νέο οικονομικό υπόδειγμα που αναδύεται στη μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου, διευκολύνει την ολική επαναφορά των ΗΠΑ στο επίκεντρο των παγκόσμιων εξελίξεων, τις πιστώνει με την προτεραιότητα που δείχνουν στις ανθρώπινες ανάγκες σε συνθήκες δημοκρατίας και τους παρέχει μια ισχυρή δυναμική μεγέθυνσης που φαινόταν ότι μόνο αυταρχικά καθεστώτα μπορούσαν να πετύχουν. Κανείς στον κόσμο δεν θα μείνει ανεπηρέαστος.

[email protected]

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή