Τα τελετουργικά όλων των θρησκειών είχαν πρακτικό σκοπό. Ηταν η διδαχή του δόγματος και των κανόνων συμβίωσης των πιστών. Με τα χρόνια, τα τελετουργικά απέκτησαν μεταφυσική διάσταση και απεμπόλησαν τον αρχικό σκοπό. Π.χ. στη δική μας θεία λειτουργία αναγιγνώσκονται περικοπές των Ευαγγελίων και Επιστολές Αποστόλων. Αυτό γινόταν διότι οι κατά κανόνα αναλφάβητοι πιστοί δεν είχαν άλλο τρόπο πρόσβασης στα ιερά κείμενα. Κάποιος έπρεπε να τους τα διαβάζει και μάλιστα σε γλώσσα που κατανοούσαν. Για τους ίδιους λόγους επικοινωνίας οι Ευαγγελιστές έγραψαν τα Ευαγγέλια στα ελληνικά και όχι στα αραμαϊκά, που ως Ιουδαίοι μιλούσαν. Τα έγραψαν στην «Κοινή», που ήταν η καθομιλουμένη των ελληνιστικών χρόνων.
Σήμερα, αν το σκεφτούμε με την ψυχρή λογική –εάν δηλαδή δεν λάβουμε υπόψη τα μεταφυσικά ή συναισθηματικά στοιχεία–, η ανάγνωση των ιερών κειμένων κάθε Κυριακή σε γλωσσικό ιδίωμα που ομιλείτο πριν από 2.000 χρόνια είναι παράλογη. Ο προφορικός «λόγος των Ευαγγελίων» ουδένα διδάσκει, πολύ περισσότερο τους αναλφάβητους που το χρειάζονται περισσότερο από εκείνους που μπορούν να τον διαβάσουν. Η παράδοση υπερίσχυσε του πρακτικού αποτελέσματος που επεδίωκε το τελετουργικό και μάλιστα κατά κράτος: χύθηκε αίμα όταν το 1901 τα Ευαγγέλια μεταφράστηκαν στην «κοινή» της εποχής μας, στη δημοτική.
Τέτοια μεταφυσικά/συναισθηματικά χαρακτηριστικά έχουν αποκτήσει και οι ποικιλώνυμοι «αγώνες» κι ας μην έχουν τη δισχιλιετή παράδοση της χριστιανικής θρησκείας. Ας σκεφθούμε τις πορείες. Ξεκίνησαν να γίνονται ώστε να ενημερώνονται οι πολίτες για τα δίκαια μιας ομάδας και να συμπαρασταθούν. Με τον πληθωρισμό όμως έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα: οι εγκλωβισμένοι των μεγαλουπόλεων σιχτιρίζουν τους διαμαρτυρόμενους πριν καν ενημερωθούν για το αίτημά τους. Τι νόημα έχει να γράψεις ένα επιπλέον σύνθημα ή να αναρτήσεις μια επιπλέον αφίσα σε ένα τόσο επιβαρυμένο (ρυπαρό) αστικό περιβάλλον, ειδικώς όταν υπάρχει πληθώρα μέσων επικοινωνίας διά των οποίων οι πάντες μπορούν να κοινοποιήσουν το κοντό τους και το μακρύ τους; Ενα επιπλέον τοιχογράφημα, είτε δεν θα το προσέξει κανείς είτε (χειρότερα) όλοι θα βρίζουν την επιπλέον ρύπανση στους ήδη βρώμικους τοίχους.
Συνεπώς, μόνο διά της μεταφυσικής των αγώνων μπορούμε να διαβάσουμε το γεγονός ότι σε κάποιο λύκειο της Πετρούπολης οι μαθητές κάνουν κατάληψη επειδή δεν ανοίγουν τα φροντιστήρια. Μόνο με τη μεταφυσική των αγώνων μπορούμε να διαβάσουμε τους ελάχιστους που καταλαμβάνουν την πρυτανεία του ΑΠΘ και τα κάνουν γης Μαδιάμ επειδή λένε ότι με τον νέο νόμο… καταστρέφονται τα ΑΕΙ.
Δυστυχώς με τη μεταφυσική ουδείς τα βγάζει πέρα, όσα λογικά επιχειρήματα κι αν παραθέσει. Γι’ αυτό, όπου δεν πίπτει Λόγος (με κεφαλαίο Λ), πίπτει νόμος…