Γνωστά και αποδεκτά τα πολιτικώς ορθά περί της ανάγκης να υπάρχει αντιπολίτευση –και να είναι σεβαστή–, όπως και του ρόλου που αυτή διαδραματίζει στα δημοκρατικά πολιτεύματα. Εξ ου και θεωρείται θεσμικό πρόσωπο ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτά, μαζί με όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα δημοκρατικό καθεστώς ισχύουν αναμφίβολα και με το παραπάνω στην Ελλάδα, και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο, ή είναι κακόπιστος και κακόβουλος είτε δεν ξέρει τι του γίνεται. Η δημοκρατία λειτουργεί πλήρως, σε όλες τις διαστάσεις της και με όλα τα κριτήρια στη χώρα όπου ζούμε, τελεία και παύλα. Αλλα, και δεν είναι λίγα, τα προβλήματά μας.
Το ερώτημα είναι εάν η αντιπολίτευση στην Ελλάδα και ειδικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η ηγεσία του, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, παίζουν σωστά από πολιτικής πλευράς τον ρόλο τους. Η απάντηση είναι απερίφραστα όχι, στη βάση διαπιστώσεων και δίχως πρόθεση νουθεσίας. Το αντιπολιτευτικό μοντέλο «ό,τι να ’ναι» του ΣΥΡΙΖΑ έχει τέσσερις βασικούς πυλώνες. Πυλώνες που καθορίζονται είτε α) ασυνείδητα, επειδή είναι συγκεκριμένο το DNA της ηγεσίας και της βάσης αυτής της παράταξης, άρα δεν μπορεί να έχει διαφορετική συμπεριφορά, είτε β) συνειδητά, με την πεποίθηση πως πρόκειται για την πιο αποτελεσματική μέθοδο μεγέθυνσης της δημοτικότητας του κόμματος στον δρόμο προς την ανάκτηση της εξουσίας.
Ο πρώτος πυλώνας είναι η αβασάνιστη υιοθέτηση «fake news», δηλαδή ψεμάτων, που είτε κυκλοφορούν ανώνυμα στο Διαδίκτυο είτε κατασκευάζονται σε κομματικούς θαλάμους για να κυκλοφορήσουν σε αυτό. Ο δεύτερος πυλώνας είναι η άκριτη και δίχως δεύτερη σκέψη διατύπωση και υποστήριξη του αντιθέτου της κυβερνητικής θέσης επί παντός επιστητού. Ο τρίτος είναι η ακατάσχετη υποσχεσιολογία, έστω και αν πρόκειται για απολύτως ανέφικτα «θα». Τέλος, ο τέταρτος πυλώνας είναι η άποψη ότι αφενός η συλλογική μνήμη είναι κοντή, αφετέρου οι πολίτες έχουν περιορισμένη δυνατότητα κρίσης.
Τα παραπάνω δεν είναι θεωρητικά, προκύπτουν από την πρακτική. Είναι απανωτά τα ψέματα που χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα ο Αλ. Τσίπρας και ο μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ για να ασκήσουν αντιπολίτευση «εφ’ όλης της ύλης». Από τον ισχυρισμό κάποτε ότι ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε το Βερολίνο για να πάρει οδηγίες μέχρι την «καταγγελία» ότι η προμήθεια των αυτοτέστ είχε ανατεθεί στη Ζίμενς και από τη δήλωση ότι ο Ξηρός συνελήφθη επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μετά την απόδρασή του, έως την ασύστατη κατηγορία ότι η υπουργός Μενδώνη έβαλε το όνομά της σε αναμνηστική πλάκα στην Ακρόπολη. Είναι φανερό ότι οι διαψεύσεις και οι σχετικές αποδείξεις δεν τους πτοούν, δηλώνουν απερίφραστα ότι η αντιπολίτευση του «αντίθετου» είναι η τακτική τους, έστω και αν οδηγεί σε «γκάφες» τύπου Τζάκρη, επανέρχονται σε υποσχέσεις α λα (αλησμόνητο) πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Ούτε η δυνατότητα της τεχνολογίας να διαψεύδει και να θυμίζει το παρελθόν άμεσα, τους αγγίζει!
Δικαίωμά τους, αν έτσι νομίζουν. Δημοκρατία έχουμε, αλλά και στοιχειώδη νοημοσύνη…