Φώφη Γεννηματά: Αγάπες

2' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Φώφη Γεννηματά: Αγάπες-1Τι να τα κάνεις τα ποσοστά, όταν υπάρχει αγάπη; Τα εκλογικά πλούτη δεν φέρνουν την ευτυχία. Η αγάπη, όμως;

Ως κουκούλι αγάπης αισθάνεται το κόμμα της και η Φώφη Γεννηματά. Πράγμα πολύ ανθρώπινο, όταν έχεις περάσει όλη σου τη ζωή σε –και με– ένα κόμμα. Μόνο που η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής δεν έμεινε μόνο στην αγαπησιάρικη φυσικότητα της συντροφικής σχέσης. Δοκίμασε να της δώσει και πολιτικό πρόσημο, μιλώντας για «δεσμούς» που τεκμαίρονται από τον κομματικό πατριωτισμό της.

Η εξομολόγηση της Γεννηματά διατυπώθηκε ως απάντηση στον εγωισμό εκείνων που ήδη αμφισβητούν την ηγεσία της – ανοιχτά, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος, ή λιγότερο ανοιχτά. Από την αντίδραση μπορεί κανείς να συμπεράνει και τον χαρακτήρα τον οποίο θα έχει η προσπάθεια της Γεννηματά να διατηρήσει τα ηνία του φορέα, που έχει πια παγιωθεί –μέχρι απολιθώσεως– ως ενδιάμεσος μικρός στο σύστημα του χωλού δικομματισμού. Η πρόεδρος φαίνεται να ελπίζει ότι η δεξαμενή πολιτικής νοσταλγίας που τροφοδοτούσε ανέκαθεν τη σταδιοδρομία της δεν έχει ακόμη στερέψει.

Δεν χρειάζεται όμως να ψειρίζεις τα ξέφτια της αγάπης, όταν ορθώνονται μπροστά σου ογκόλιθοι της Realpolitik. Οποιος θέλει να μυριστεί τι τροπή θα πάρει η εσωκομματική αναμέτρηση στο ΚΙΝΑΛ, καλύτερα να ακούσει τη βροντώδη προφητεία του Κεγκέρογλου. Προδίδοντας τις αγωνίες της ηγεσίας, ο βουλευτής ζήτησε να έχουν κλείσει οι εκλογικοί κατάλογοι πριν από την ημέρα της ψηφοφορίας. Ζήτησε δηλαδή να αλλάξει το σύστημα της αυθόρμητης προσέλευσης στις κάλπες, διά του οποίου η Γεννηματά αναδείχθηκε δύο φορές αρχηγός του κόμματος.

Τις προηγούμενες φορές που το σύστημα της ελεύθερης συμμετοχής δοκιμάστηκε, στο ΠΑΣΟΚ αλλά και στη Ν.Δ., είχαν πάλι εκφραστεί φόβοι για εισοδισμό από αλλότριες δυνάμεις. Φόβοι, που αποδείχθηκαν υπερβολικοί. Αποδείχθηκε για την ακρίβεια ότι όποιος ζητούσε αυστηρότερους όρους συμμετοχής φοβόταν την ίδια τη συμμετοχή.

Αυτό είναι εντέλει και το στοίχημα για το τρίτο, καθηλωμένο, κόμμα: Είναι μάλλον απίθανο η διαδικασία –όποτε και αν γίνει, όποιοι και αν αναμετρηθούν– να καταφέρει να προσελκύσει τις διακόσιες χιλιάδες ψηφοφόρους που είχαν συμμετάσχει στις εκλογές του 2017 για τον ανώνυμο, τότε, φορέα της Κεντροαριστεράς. Πιο σημαντικό και από το πρόσωπο του νικητή θα είναι το να μπορεί η συμμετοχή να ερμηνευθεί την επομένη των εκλογών ως σημείο ζωής του χώρου.

Η ίδια η λογική της συλλογικής επιβίωσης θα υπαγόρευε ενθάρρυνση και όχι απώθηση του δυνητικού ακροατηρίου, που ήδη δημοσκοπικά εμφανίζεται επισφαλές – και ευάλωτο στην επιρροή του κυβερνώντος κόμματος. 

Μια εκλογή σε στενό συντροφικό κύκλο –με επαγγελματίες, βετεράνους και τεθλιμμένους συγγενείς– δεν θα έχει κερδισμένους. Μόνο χαμένους.  

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή