Δύο Ελληνόπουλα θα φοιτήσουν σε αυτά τα δύο παγκοσμίου φήμης πανεπιστήμια με υποτροφία. Βέβαια, δεν είναι τα μόνα. Και άλλα παιδιά σπουδάζουν σε φημισμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού, βλέποντας από άλλη οπτική, πολύ πιο ευρυγώνια, τη ζωή τους. Η πρόσφατη επιτυχία της Κωνσταντίνας από τον Βόλο και του Κωνσταντίνου από τη Θεσσαλονίκη, έτυχε μεγάλης δημοσιότητας και διθυραμβικών σχολίων, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση μερίδας πανεπιστημιακών και διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Μας κατηγόρησαν, εμάς που χαρήκαμε για την επιτυχία των δύο παιδιών και το δείξαμε, για επαρχιωτισμό.
Επί της ουσίας θα συμφωνήσω με τους «κατηγόρους» μας. Φυσικό είναι να μας διακρίνει ο επαρχιωτισμός από τη στιγμή κατά την οποία η κατάσταση που επικρατεί στα πανεπιστήμιά μας ουδεμία σχέση έχει με τις συνθήκες που υπάρχουν στα πανεπιστήμια των πολιτισμένων κρατών. Είμαστε μια επαρχία στον τομέα της Παιδείας και είναι λογικό η συμπεριφορά μας να είναι επαρχιώτικη. Χαιρόμαστε κάθε φορά που μαθαίνουμε πως ένα Ελληνόπουλο διαπρέπει στο εξωτερικό, γιατί έχει σωθεί από την κακομοιριά που περισσεύει στην πατρίδα μας.
Είναι κοινός τόπος πως στα ελληνικά πανεπιστήμια γίνεται ένας αγώνας να κατακτηθούν στοιχειώδεις θέσεις –όπως η ακαδημαϊκή ελευθερία και η απρόσκοπτη διεξαγωγή των μαθημάτων– που στα πανεπιστήμια του εξωτερικού είναι κατακτημένες εδώ και πολλές δεκαετίες.
Το κακό δεν είναι να είσαι επαρχιώτης. Το κακό είναι, ενώ είσαι επαρχιώτης, να νομίζεις πως είσαι πρωτευουσιάνος. Ενώ έχεις μια άθλια τριτοβάθμια εκπαίδευση να νομίζεις πως απέχει λίγο από το Χάρβαρντ και το Κέμπριτζ. Το κακό είναι να μην έχεις επίγνωση του επιπέδου σου, γιατί τότε ποτέ δεν θα βελτιωθείς.
Η διάκριση των δύο παιδιών είναι μια ευκαιρία να εξετάσουμε με καθαρό μυαλό γιατί την προβάλαμε τόσο πολύ και γιατί δεν τη θεωρήσαμε ένα φυσιολογικό γεγονός. Δεν νομίζω αν, δύο παιδιά από τη Γαλλία, περνούσαν με υποτροφία στο MIT και στο Γέιλ θα γίνονταν πρωτοσέλιδα, καθώς με βάση το επίπεδο της γαλλικής εκπαίδευσης δεν θα ήταν κάτι το εξαιρετικό.
Δείγμα προόδου θα είναι, αναβαθμίζοντας την Παιδεία μας, παρόμοια γεγονότα να περνούν απαρατήρητα.