Ξέρετε τι μου απάντησε ο διευθυντής του Γενικού Λυκείου Φιλοθέης Πέτρος Ματζάκος για το κίνητρο των παιδιών που έφτιαξαν ένα καινοτόμο παγκάκι, δουλεύοντας ώρες εκτός σχολείου εν μέσω πανδημίας; «Το κίνητρο για τον μαθητή είναι η επαφή που έχει με το σχολείο, η σιγουριά που νιώθει ότι η προσπάθειά του θα βρει υποστήριξη».
⇒ Διαβάστε επίσης: Κάποια σχολεία άνοιξαν «αγνώριστα»
Είναι εντυπωσιακό αυτό που δημιούργησαν τα παιδιά, αλλά εξίσου ουσιαστικό είναι αυτό που «δίνουν» οι εκπαιδευτικοί όταν νιώσουν ότι η πολιτεία δεν τους αγνοεί. Για παράδειγμα, χθες δύο εκπαιδευτικοί μού μετέφεραν τον ενθουσιασμό τους καθώς έλαβαν άμεσα –μετά την υποβολή του αιτήματος– το μήνυμα για τα δύο ραντεβού του εμβολιασμού. Ηταν χαρούμενοι πια για την επιστροφή στο σχολείο, έστω κι αν η «ελευθερία» τους ορίζεται περί τα τέλη Ιουνίου. Η μία εξ αυτών, 57 ετών φιλόλογος, ανησυχεί για τη συνύπαρξη στην τάξη με τους 17χρονους μαθητές λυκείου.
Το ίδιο συμβαίνει με όλη την εκπαιδευτική διαδικασία. Παρά τις διάφορες πολιτικές απόψεις που μπορεί να έχει ένα σώμα 160.000 εκπαιδευτικών, οι περισσότεροι δεν επηρεάζονται από αυτές απέναντι στους μαθητές: αγαπούν τη δουλειά τους. Φάνηκε από την προσπάθεια των εκπαιδευτικών στην τηλεκπαίδευση, όπου ο φόρτος εργασίας (προετοιμασία και μάθημα) διπλασιάστηκε. Ο κομματισμός και η αναξιοκρατία δηλητηριάζουν τις σχέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης με τους εκπαιδευτικούς. Γι’ αυτό άλλωστε οι συνδικαλιστές επενδύουν στον φόβο και στην καχυποψία για να κρατούν στο συντεχνιακό «μαντρί» τους εκπαιδευτικούς.
Είναι ενδιαφέρουσα η επιλογή της υπουργού Παιδείας να βρίσκεται κοντά σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, όπως δείχνουν οι πρόσφατες επισκέψεις της σε σχολεία της Αττικής. Ομως αυτό δεν φτάνει. Κύριο μέλημα είναι να υπάρχουν μεσαία στελέχη ικανά να βοηθήσουν τους εκπαιδευτικούς, να αποτελέσουν τη γέφυρά τους με την πολιτική εξουσία. Αυτό δεν μπορεί να γίνει όταν η επιλογή στελεχών γίνεται με κομματικά κριτήρια. Δεν είναι δυνατόν π.χ. να υπάρχουν διευθυντές που δεν γνωρίζουν να στείλουν email και λειτουργούν ως πειθήνια όργανα εφαρμογής των εγκυκλίων. Δεν πείθουν εμφανώς ελλειμματικοί επιμορφωτές, οι οποίοι κατά την επιμόρφωση διαβάζουν στείρα τις οδηγίες του υπουργείου. Συμβαίνει κατά κόρον.
Η κακή σχέση του πολίτη με την κεντρική εξουσία εύκολα αλλάζει, όπως δείχνει το επιτυχημένο παράδειγμα των εμβολιασμών «διά χειρός» Κυριάκου Πιερρακάκη. Από τους κυβερνώντες απαιτείται αξιοπιστία, αποτελεσματικότητα, μετριοφροσύνη.