Πριν από μερικές εβδομάδες, η επιλογή διενέργειας εκλογών κατά τον Οκτώβριο απασχολούσε την κυβέρνηση –ή κάποιους κυβερνητικούς–, έστω και χωρίς δημόσια ομολογία. Το σκεπτικό βασιζόταν στους εξής άξονες:
1ον. Η διαφορά στην πρόθεση ψήφου μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ ήταν (και παραμένει σε μεγάλο βαθμό) τεράστια, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κυριολεκτικά βαλτωμένο.
2ον. Τα δεδομένα τότε απέκλειαν σχεδόν την πιθανότητα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας ακόμη και με απλή αναλογική, άρα το ρίσκο ήταν ελάχιστο και εξασφαλισμένος ο θρίαμβος της Ν.Δ. στις επαναληπτικές.
3ον. Οι προοπτικές για τις προϋποθέσεις που ευνοούσαν τη διενέργεια πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο ήταν πολύ καλές, με εξαιρετικά αισιόδοξες τις προσδοκίες για τους εμβολιασμούς, την αναχαίτιση της πανδημίας, το άνοιγμα της οικονομίας, τη θεαματική αύξηση του τουρισμού και την υλοποίηση επενδύσεων μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης.
Σχετικά σύντομα το τοπίο θόλωσε, και ο πρωθυπουργός έσπευσε να αποκλείσει κάθε σκέψη για εκλογές μέσα στο 2021. Ο κορωνοϊός αποδεικνύει συνεχώς ότι είναι ανθεκτικός, υπερμεταδοτικός και ευέλικτος (μεταλλάξεις), η πανδημία δεν παρουσιάζει ύφεση, το αντίθετο, υπερβολικά πολλοί είναι οι πολίτες που τον βοηθούν με τη συμπεριφορά τους. Δεν πειθαρχούν και δεν λαμβάνουν στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης, δεν πηγαίνουν να εμβολιαστούν, αντιδρούν με διάφορες βλακώδεις προφάσεις στις συστάσεις, αδιαφορούν για τις συνέπειες και τους θανάτους. Επομένως, η θωράκιση της «αγέλης» προχωράει πολύ αργά και στο γεγονός αυτό συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο σύνολό τους, τα μικροσυμφέροντα επαγγελματιών, τα μίντια που δικαιολογούν και προβάλλουν συνεχώς απαιτήσεις και δικαιολογίες, η Εκκλησία από την πλευρά της, αλλά και η κυβέρνηση, με την αναποφασιστικότητα και τις αντιφάσεις της. Το συμπέρασμα είναι ότι «η μπάλα» χάθηκε, κανείς δεν ξέρει πότε θα ξαναβρεθεί, ενώ έγινε πάλι αισθητή η αλόγιστη γκρίνια!
Τα παραπάνω αφορούν το εσωτερικό μέτωπο και τις αρρυθμίες του. Υπάρχει και η διεθνής πραγματικότητα, που λέει ότι οι εταιρικοί και εθνικοί ανταγωνισμοί συμφερόντων προκάλεσαν ένα απερίγραπτο αλαλούμ γύρω από τα εμβόλια και υπονόμευσαν την εμπιστοσύνη των πολιτών, με αποτέλεσμα να καθυστερούν οι εμβολιασμοί και να εξακολουθεί να σαρώνει η COVID-19 στην Ευρώπη. Από τη μία πλευρά, κάποιες κυβερνήσεις προχωρούν σε χαλάρωση των μέτρων για να κινηθεί κάπως η οικονομία, άλλες όμως είναι πιο προσεκτικές ή αυστηροποιούν τα μέτρα (Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία κ.λπ.). Που σημαίνει ότι η περίοδος του τουρισμού στην Ελλάδα μπορεί να είναι μικρότερη του αναμενομένου, άρα λιγότερα τα έσοδα και μικρότερη η οικονομική ανακούφιση πολλών πολιτών. Παρατηρείται επίσης δυστοκία στην ενεργοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης, αν και το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας απέρριψε επιτέλους τις εναντιωματικές προσφυγές. Καλό αυτό, όμως απαιτείται χρόνος για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και κλίμα σχετικής ευφορίας, αφού ούτε οι υπόλοιπες συνθήκες είναι πια ιδανικές για εκλογές φέτος. Πάμε για το 2022…