Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με τον ζαλισμένο από τα χτυπήματα πυγμάχο, ο οποίος δεν ξέρει από πού θα έρθει το επόμενο. Από τον τραπεζίτη του Μαδούρο, από τον Μιωνή, από τον Καλογρίτσα ή από κάπου αλλού; Είναι επόμενο τα στελέχη της ηγετικής ομάδας του να μην έχουν καθαρό μυαλό. Ετσι παρατηρούμε μια διαρκή εναλλαγή θέσεων, που η επόμενη αντιφάσκει με την προηγούμενη και πολλές φορές τη διαψεύδει. Εννοείται πως με μια τέτοια πολιτική παρουσία και τα τελευταία εναπομείναντα ψήγματα αξιοπιστίας χάνονται. Μία φορά επένδυσαν στην καταστροφή και νίκησαν. Πίστεψαν πως αυτή είναι μια συνταγή παντός καιρού. Δεν είναι, όμως, έτσι τα πράγματα. Κάθε κρίση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, προκαλεί κάθε φορά διαφορετικές αντιδράσεις και, το κυριότερο, προσλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο από τους πολίτες. Μια κρίση πανδημίας ή μια μεγάλη φυσική καταστροφή επενεργούν εντελώς διαφορετικά μέσα στην κοινωνία απ’ ό,τι μια οικονομική κρίση. Η τελευταία, εξ ορισμού, εγείρει πολιτικές ευθύνες και η αντιμετώπισή της επιφέρει πρόσθετο πολιτικό κόστος.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να αναλύσει αυτές τις λεπτές διαφορές και ακολουθεί μιαν ευκαιριακή πολιτική με μηδαμινά πολιτικά κέρδη, δίνοντας, συγχρόνως, στην κυβέρνηση πατήματα για να καλύψει δικές της αστοχίες. Ετσι, μοιραία ο ΣΥΡΙΖΑ εμπλέκεται σε μια πλειοδοσία κινητοποιήσεων απέναντι στο ΚΚΕ, το οποίο έχει εξαγγείλει δεκάδες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα για το Σαββατοκύριακο. Παλιά το λέγαμε «επαναστατική γυμναστική», με ειρωνική διάθεση. Σήμερα, εν μέσω πανδημίας, δεν υπάρχει καμία ειρωνική διάθεση, καθώς αυτή η πολιτική των πορειών και των μαζικών διαμαρτυριών συνεπάγεται αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων. Δεν είναι πλέον «επαναστατική γυμναστική», είναι υπονόμευση μιας εθνικής προσπάθειας αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης. Ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και ας μην παρέχουμε ασυλία σε τυχοδιωκτικές συμπεριφορές για λόγους πολιτικού «καθωσπρεπισμού». Αν η Αριστερά συνολικά προτάσσει την υπεράσπιση της ιδεολογικής καθαρότητάς της και την προβολή των «ταξικών αγώνων», εν μέσω πανδημίας, αν ιεραρχεί την αγωνιστική φυσιογνωμία της πάνω από τις ζωές των ανθρώπων, αυτό οφείλουμε να το αναδεικνύουμε και να μην το αποσιωπούμε.
Αν η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει τον προσανατολισμό της και αγωνίζεται να τον βρει στις πλατείες και στους δρόμους, αυτήν την αναζήτηση δεν θα την πληρώσουν οι πολίτες.