Εστίαση

2' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μια πόλη είναι πολλά πράγματα, ετερόκλητα και διαφορετικά μεταξύ τους. Θα συμφωνήσουμε όμως όλοι, νομίζω, ότι μια πόλη είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό τα εστιατόριά της, τα καφέ της, τα μπαρ της. Το βουητό της. Το μελίσσι της.

Οχι, δεν λησμονώ μουσεία και άλλους χώρους πολιτισμού, πολύτιμες πηγές οξυγόνου για πολλούς συμπολίτες μας. Ομως ειδικά το εστιατόριο, σε όλες του τις εκφάνσεις, τους τύπους και τις παραλλαγές, δίνει έναν καθημερινό παλμό στη ζωή της πόλης, είναι λίγο σαν το αίμα που ρέει στις φλέβες ενός ζωντανού οργανισμού. Χωρίς αυτό, ακόμα και μια πόλη ολόκληρη μοιάζει να έχει διασωληνωθεί.

Το ζήσαμε τόσους μήνες τώρα: βγαίνεις απ’ το σπίτι σου και έρχεσαι αντιμέτωπος με μιαν αποπνικτική βουβαμάρα. Στην ουσία, δεν έχεις να πας πουθενά. 

Μια πόλη χωρίς καταστήματα ανοιχτά, χωρίς τα βιβλιοπωλεία της ανοιχτά (για μερικούς «άρρωστους» όπως ο γράφων), χωρίς την εστίαση να βοά και να σου παρέχει τη δυνατότητα μιας στιγμιαίας έστω, ολιγόωρης διακοπής και διαφυγής, δεν είναι πόλη. 

Να το πούμε αλλιώς: ακόμα και αν είσαι σπιτόγατος, και μόνον η αφαίρεση της δυνατότητας μιας επαφής με φίλους και άλλα αγαπημένα πρόσωπα γύρω από ένα τραπέζι συνιστά θλιβερή προσθήκη σε μια πλειάδα άλλων απαγορεύσεων και περιορισμών. 

Εννοείται πως ήταν, και σε σημαντικό βαθμό είναι ακόμη, αναγκαίο μέτρο τα κλειστά μαγαζιά της εστίασης. Και ανησυχούμε σχετικά με το πώς ακριβώς θα ανοίξουν: πώς θα τηρηθούν τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να μην οδηγηθούν ξανά στο λουκέτο. 

Το περασμένο φθινόπωρο, ελάχιστα καφέ, μπαρ και εστιατόρια τηρούσαν τα μέτρα ασφαλείας. Και οι θαμώνες είχαν χαλαρώσει επικίνδυνα: ήταν όλοι, ο ένας σχεδόν πάνω στον άλλον. Αυτό δεν πρέπει και δεν μπορεί να επαναληφθεί με κανέναν τρόπο. 

Το πόσο ζωτικής σημασίας συστατικό για μια πόλη, για μια κοινότητα εντέλει, είναι η εστίαση, το έχουμε, λοιπόν, καταλάβει καλύτερα από ποτέ. Είναι ζήτημα οικονομίας και γι’ αυτό ακριβώς είναι ζήτημα πολιτισμού. Οσο κι αν δεν αρέσει σε πολλούς, οικονομία και πολιτισμός είναι αλληλένδετα, συγκοινωνούντα δοχεία. Οταν το ένα υπολειτουργεί, παρασύρει και το δεύτερο. 

Στον αντίποδα, οι οργανωμένες συγκεντρώσεις σε πλατείες, μαζί με τους επιδεικτικούς, στοχευμένους βανδαλισμούς αυτών, είναι γνήσια έκφραση αυτού που έχει γίνει γνωστό ως «νεοελληνικός μηδενισμός»: να καούν τα πάντα, να καταστραφούν όλα, να αρρωστήσουμε και να σας μολύνουμε κι εσάς όλους. Και αυτή η παιδιάστικη επιθυμία θανάτου να λογίζεται ως αντίσταση. Αν οι συνέπειες δεν κινδύνευαν να είναι ολέθριες, θα ήταν για γέλια.

Γι’ αυτόν, και για πολλούς άλλους λόγους, έχει τεράστια σημασία η εστίαση να επαναλειτουργήσει συντονισμένα και υπεύθυνα. Για να έχει διάρκεια. Μια πόλη δεν είναι πόλη εάν δεν έχει διάρκεια. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή