Καλά του ξηγήθηκε εκείνος ο φίλος στον Βόλο. Γιατρός σε ιδιωτική κλινική πρόθυμα δέχτηκε να του στείλει βεβαίωση ότι είναι ανάγκη να μεταβεί στην πόλη για εξετάσεις. Καθαρές δουλειές. Ούτε χορτοκοπτικά και λιπάσματα να κουβαλάει, τάχα μου πως πάει για αγροτικές εργασίες, ούτε τον πάσα έναν αστυνομικό να παρακαλάει να τον αφήσει να περάσει από το μπλόκο γιατί πάει να δει τη φουκαριάρα τη μάνα του.
Βέβαια, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους: «Σαράντα ευρώ το χαρτί για σένα. Αν θέλεις και για τη σύζυγο και για τα παιδιά, για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο, θα κάνω μια καλύτερη τιμή: 120 ευρώ και καθάρισες». Ευρωφονιάς ο γιατρός, αλλά τι ψυχή έχουν τα 120 μπροστά στο Πάσχα στο χωριό; Μπούχτισαν στην Αθήνα με το lockdown, αράχνιασε το εξοχικό. Το κουβέντιασε με τη γυναίκα του. «Θα φύγουμε το Σάββατο του Λαζάρου», αποφάσισαν.
Από τη δουλειά πρόβλημα δεν είχε. Εκοψε μερικές μέρες άδεια από τις πολλές που είχε καβάτζα. Ευλογία το Δημόσιο. Ο μισθός σίγουρος, έλεγχος κανένας. Είχε δίκιο ο μακαρίτης ο πατέρας του που είχε φιλήσει κατουρημένες ποδιές για να του βρει μια θεσούλα. Και με την τηλεργασία όλο αυτόν τον καιρό βρήκε την υγειά του. Καναπές, καφεδάκι, τάμπλετ, άντε και κανένα email επαγγελματικό – ζάχαρη κύλησε η καραντίνα. Αλλά ακόμη κι έτσι, η κλεισούρα τού έπεσε βαριά.
Ενας συνάδελφος, όταν του εκμυστηρεύθηκε το κόλπο με τον γιατρό, πήγε να του βγει από αριστερά. «Η πανδημία δεν έχει κοπάσει, κόσμος πεθαίνει στις ΜΕΘ, να μην κάνουμε λίγη υπομονή ακόμη; Είναι ζήτημα ατομικής ευθύνης», του πέταξε με ύφος ξινισμένο. «Τι ατομική ευθύνη και κουραφέξαλα; Ο σώζων εαυτόν σωθήτω! Ας καθίσουν τα κορόιδα στην Αθήνα, εμένα κανένας δεν θα μου περάσει χαλινάρι».
Φόρτωσαν τα πράγματα στην μπαγκαζιέρα, μαζί με τη σούβλα, το μοτέρ και όλα τα συμπαρομαρτούντα της Λαμπρής, πήραν και τον σκύλο. Πρωτοχρονιάτικο δώρο στα παιδιά, έπειτα από χίλια παρακάλια. Πολύ τον εκνεύριζε, αλλά λίγα ήταν τα ψωμιά του. Θα πήγαινε ν’ ανάψει κερί σ’ ένα ξωκκλήσι στο βουνό και θα το έπαιρνε μαζί του. Εκείνος θα έφταιγε αν χανόταν το κοπρόσκυλο; «Η ζωή είναι μικρή για να μην κάνουμε αυτά που γουστάρουμε», γύρισε και είπε στα παιδιά του, την ώρα που περνούσαν τα διόδια. «Πήλιο, ερχόμαστε!».