«Να κάνω το εμβόλιο ή όχι;», με ρώτησε μια νέα γυναίκα 35 ετών. «Φυσικά και να το κάνεις», της απάντησα. «Το λες επειδή στη δική σου ηλικία έχεις περιθώρια επιλογής, ενώ εμάς μας υποχρεώνετε να κάνουμε AstraZeneca», είπε και πρόσθεσε γελώντας: «Πάλι τα ληγμένα σε μας». Γέλασα κι εγώ, αλλά μετά το ξανασκέφτηκα και προβληματίστηκα.
Οι σημερινοί τριαντάρηδες είναι η γενιά των αλλεπάλληλων κρίσεων. Μόλις αποφοίτησαν από το σχολείο και το πανεπιστήμιο βρέθηκαν φορτωμένοι με ένα υπέρογκο δημοσιονομικό χρέος, «ληγμένο» κι αυτό, το οποίο καλούνται να κουβαλήσουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Αντιμέτωποι με ένα ασφαλιστικό μη βιώσιμο, το οποίο επίσης θα πρέπει να συντηρούν με τις εισφορές τους – όταν δεν εργάζονται «μαύρα», έχοντας ταυτόχρονα τη σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα ότι κάποια στιγμή το συνταξιοδοτικό σύστημα θα σκάσει στα χέρια τους.
Είναι η γενιά με 60% ανεργία που υποχρεώθηκε να ξενιτευτεί, συχνά λοιδορήθηκε που το έκανε, και τώρα επέστρεψε, λόγω πανδημίας, αλλά πάλι δεν μπορεί να κάνει σχέδια για το μέλλον. Το βιοτικό της επίπεδο είναι χαμηλότερο συγκριτικά με αυτό της προηγούμενης. Είναι η γενιά των υπερβολικών προσόντων και των πενιχρών μισθών, που διστάζει να κάνει παιδιά, να αγοράσει σπίτι, να ονειρευτεί έστω πού θα κάνει διακοπές ή πού θα βρίσκεται την επόμενη χρονιά. Περίσσεψαν οι ευφημισμοί που την περιγράφουν: πότε brain drain, πότε brain gain, ενίοτε digital nomads, millennials,
generation Y κ.λπ.
Και το 2019-2020, πάνω που η κατάσταση μετά την κρίση χρέους άρχισε κάπως να ομαλοποιείται, ήρθε η πανδημία, νέο κύμα ανασφάλειας για τους τριαντάρηδες, που πάλι δεν μπορούν να προγραμματίσουν τίποτα. Η αναμονή διαιωνίζεται, και όταν παρέλθει η υγειονομική κρίση και φανεί η οικονομική, όταν ξεγυμνωθεί η πραγματική ανεργία, πέρα από τις αναστολές και τις «Εργάνες», το πιθανότερο είναι πως αυτή θα είναι και πάλι η πιο χαμένη γενιά.
Σε αυτήν ακριβώς την ηλικιακή ομάδα φροντίσαμε να διοχετεύσουμε τα εμβόλια που φοβούνταν να κάνουν οι μεγαλύτεροι. Σπέρνοντας την αμφιβολία για την αξιοπιστία του AstraZeneca με αντιφατικές έρευνες, καταφέραμε τελικά να παράσχουμε τα εμβόλια ακριβώς στις ηλικίες που –με βάση τις δοκιμές– είναι, έστω με πολύ μικρές πιθανότητες, πιο ευάλωτες στις παρενέργειες και χωρίς δυνατότητα επιλογής.
Παρ’ όλα αυτά, η πρώτη ανταπόκριση είναι ενθουσιώδης. Και αντί για επιβράβευση, ενθάρρυνση ή αυτοκριτική, ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης –για λόγους ψηφοθηρίας φυσικά– έσπευσε να επαληθεύσει όλους τους συσσωρευμένους φόβους: «Ανοιξαν την πλατφόρμα των 30-39 για να ξεστοκάρουν AstraZeneca».