Με αυτούς δεν θα είχες σχεδόν τίποτε κοινό. Οι ζωές σας δεν θα είχαν ποτέ διασταυρωθεί. Δεν θα είχατε βρεθεί να περιμένετε, καθισμένοι αραιά, το σήμα του σεκιουριτά: «Περάστε, παρακαλώ, άλλα δέκα άτομα».
Με τους συνεμβολιαζόμενους δεν σε έδενε τίποτε λιγότερο από την έλλογη βούληση για ζωή – και το αφανές αλλά εδραίο πολιτισμικό στοκ της πίστης στην επιστήμη. Σε έδενε η κοινή προσδοκία για το ξεφρακάρισμα του μέλλοντος – κυριολεκτικά, ένας κοινός πυρετός.
Το πασχαλινό πλήθος στα μεγάλα εμβολιαστικά κέντρα είχε αυτόν τον αέρα της ειρηνικής επιστράτευσης που στοιχίζει στην ίδια ευθεία τους κληρωτούς, δίχως κοινωνική διαλογή. «Περάστε αριστερά, στο νούμερο 19». Το μόνο πάσο που χρειαζόταν για να μπεις στο κουβούκλιο όπου σε περίμενε η λυτρωτική βελόνα ήταν η ηλικία – και η ανοσία στην παραπειστική πληροφορία.
Οι απόντες –αυτοί που στερούν από τους εαυτούς τους το τσίμπημα του στρατολόγου της Ιστορίας– έχουν πέσει θύμα αυτής της πληροφοριακής ασυμμετρίας: η κατακλυσμιαία «ενημέρωση» για την περίπου απίθανη εξαίρεση διόγκωσε μέχρι παραμορφώσεως τον κίνδυνο. Γκουγκλάροντας τις υποσημειώσεις των αβεβαιοτήτων, οι χρήστες εκτέθηκαν όχι σε παρα- αλλά σε υπερπληροφόρηση. Εκτέθηκαν σε τόσες και τόσο στρυφνές λεπτομέρειες, που δεν μπορούσαν στο τέλος να τις επεξεργαστούν σε αναλογία με την πραγματικότητα. Τα μικροσκόπια είναι διαφωτιστικά μόνο για εκείνους που ξέρουν τι βλέπουν κάτω από τον φακό.
Τη μικροσκοπική πλάνη εξακολουθεί να υποθάλπει και η διασπορά καχυποψίας, που κορυφώθηκε με την κατηγορία περί «ξεστοκαρίσματος». Η φαρμακολογική αμφιβολία βρίσκει παραπολιτικό έρεισμα στην αντιπολίτευση, που καλλιεργεί την εντύπωση ότι η εμβολιαστική πολιτική δεν έχει αντικείμενο τον εμβολιασμό αλλά την πολιτική – σκέτο. Οδηγημένοι από αυτήν τη σύγχυση, οι ξεστοκατζήδες κατέληξαν από κεκτημένη ταχύτητα να αντιπολιτεύονται όχι την κυβέρνηση, αλλά το ίδιο το εμβόλιο.
Κάθε προσπάθεια πολιτικής σπέκουλας πάνω σε ένα χάσμα γενεών (και) στα εμβόλια είναι καταδικασμένη. Οσο το εγχείρημα θα προχωράει –και θα παράγει νομιμοποίηση– οι σπορείς της αγανάκτησης θα περιθωριοποιούνται. Το ερώτημα είναι πόσο εντέλει θα επιβραδύνει την ανοσία το κλίμα της –θεμιτής και αθέμιτης– αμφιβολίας.
Πρώτος εθελοντής, πρώτος εμβολιασθείς, ο 88χρονος Μιχάλης Γιοβανίδης, εμφανίσθηκε χθες χαμογελαστός, ως ζωντανή διάψευση της φοβίας. Τα αντισώματα του προηγούμενου αιώνα –πραγματικές επιστρατεύσεις που οδηγούσαν σε αιματηρή εξοικείωση με τον θάνατο– δεν κληρονομούνται.
Στα μάτια των γενεών του AstraZeneca το μέλλον είναι συκοφαντημένο – είναι ο αθέατος τόπος όπου ελλοχεύουν οι επόμενοι κρίκοι στην αλληλουχία των κρίσεων. Οι γενιές αυτές πρέπει να βρουν το ξεφόβισμά τους μόνες. Αυτοδίδακτες.