Είναι ολοφάνερο ότι οι ΗΠΑ της διοίκησης Μπάιντεν θα ήθελαν να απαλλαγούν, αν ήταν δυνατόν σήμερα και πάντως το συντομότερο δυνατόν, από δύο ηγέτες: από τον Πούτιν και τον Ερντογάν. Η επιθυμία απαλλαγής από τον Πούτιν απαιτεί μακρά συζήτηση, έγινε όμως σαφής όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ τον χαρακτήρισε δημοσίως «δολοφόνο» –πρωτοφανές στη νεότερη διπλωματική ιστορία– και προφανώς η προσωπική εξουδετέρωση/ανατροπή του μέσα από τη Ρωσία δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Ούτε η εξουδετέρωση/ανατροπή του Ερντογάν από εσωτερικές δυνάμεις στην Τουρκία είναι εύκολη υπόθεση, αλλά τα δεδομένα είναι αρκετά διαφορετικά. Η συγκεκριμένη χώρα αποτελεί ακόμη (τουλάχιστον τυπικά) μέρος της Δύσης και ταυτόχρονα έναν σχισματικό παράγοντα που την υπονομεύει.
Η Ουάσιγκτον του Μπάιντεν είναι αναμφισβήτητα σφόδρα ενοχλημένη, και δεν το κρύβει, από τη συμπεριφορά του Ερντογάν. Τη δυσαρέσκειά της προκαλεί κυρίως η προσέγγιση με τη Ρωσία, με κορυφαία εκδήλωση την προμήθεια των S-400, γεγονός που λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις καθώς ταυτόχρονα συνδυάζεται με ρητορική και ενέργειες αντιπαλότητας της Αγκυρας απέναντι στο Ισραήλ στην περιοχή, αλλά και με πολιτικές συνεργασίας με το Ιράν. Μέσα στην κρίση του μεγαλείου του, ο Ερντογάν δεν υπολόγισε καλά: Πρώτον, ότι οι μέρες του Τραμπ στην εξουσία ήταν μετρημένες και η επερχόμενη διοίκηση Μπάιντεν αποτελούσε κατά κάποιον τρόπο συνέχεια της διοίκησης Ομπάμα· ιδιαίτερα στην εξωτερική πολιτική, εμφανιζόταν αποφασισμένη να επανέλθει στο διεθνές προσκήνιο και να αντιμετωπίσει σκληρά τη Ρωσία χωρίς να ανέχεται παρεκκλίσεις στο πλαίσιο της Δύσης. Δεύτερον, την επιρροή του Ισραήλ και του εβραϊκού λόμπι στο πολιτικό γίγνεσθαι των ΗΠΑ, ειδικά στις διεθνείς σχέσεις. Τρίτον, τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και τις αντιδράσεις των Αράβων στη νεοοθωμανική πολιτική της Τουρκίας, που περιλαμβάνει την αναβίωση του Χαλιφάτου. Τέταρτον, την προσαρμογή της Ευρώπης στη γραμμή των ΗΠΑ.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν έκανε αμέσως φανερές τις διαθέσεις της σχετικά με τις καντρίλιες του Ερντογάν. Ξεκίνησε τη θητεία της με «σκληρές» τοποθετήσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ απέναντι στην Αγκυρα, ο νέος υπουργός Εξωτερικών, Αντονι Μπλίνκεν, τα είπε «έξω από τα δόντια» για τους S-400 και τις συνέπειες, ο Μπάιντεν άφησε τον Ερντογάν στην αναμονή και όταν του τηλεφώνησε του γνωστοποίησε την απόφασή του να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων, η Τουρκία αποβλήθηκε από το πρόγραμμα των F-35, η Ουάσιγκτον τάσσεται (ακόμη) κατά των δύο κρατών στην Κύπρο. Ολα αυτά στέλνουν σήματα και θα έχουν συνέχεια. Πίσω από την προσεκτικά διατυπωμένη ανακοίνωση για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων κρύβεται η απόρριψη των όποιων νεοοθωμανικών αντιλήψεων, την ίδια ώρα που η τουρκική οικονομία είναι εξαιρετικά ευάλωτη, η Τουρκία χρειάζεται εμβόλια κατά του κορωνοϊού, τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται στην αιχμή της αμερικανικής πολιτικής, ενώ οσονούπω αρχίζει η δίκη της Halkbank στη Νέα Υόρκη.
Αν ο Ερντογάν δεν ανατρέψει ο ίδιος την πολιτική του, τον περιμένουν δύσκολες ημέρες. Οι ΗΠΑ του δείχνουν τα όριά του!