Στα 107 χρόνια από τότε που η Αμερική γιόρτασε την Ημέρα της Μητέρας για πρώτη φορά, η μητρότητα δεν έχει αλλάξει πολύ. Οι μητέρες γιορτάζονται μία φορά τον χρόνο, αλλά τις υπόλοιπες ημέρες, η δουλειά μας θεωρείται δεδομένη, υποτιμάται ή αγνοείται. Δεν χρειαζόμαστε άλλες εκδηλώσεις εκτίμησης. Χρειαζόμαστε μια εθνική αναγνώριση της οικονομικής αξίας που δημιουργούμε με το σώμα μας και τον χρόνο μας χωρίς επαρκή αμοιβή ή υποστήριξη.
Η πανδημία αποκάλυψε μια αλήθεια, ότι η μητρότητα είναι δουλειά. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολλές δουλειές. Ακόμη και προτού η πανδημία κλείσει τα σχολεία και αναγκάσει 2,3 εκατ. γυναίκες να εγκαταλείψουν την εργασία τους, οι γυναίκες ξόδευαν κατά μέσον όρο 28 ώρες την εβδομάδα σε απλήρωτη εργασία – ως σεφ, οδηγοί, γιατροί για σκισμένα γόνατα και μεσολαβητές για τη χρήση ενός τάμπλετ.
Υπάρχουν σίγουρα πολλοί άνδρες που κάνουν και αυτή τη δουλειά. Ωστόσο, οι γυναίκες όλων των ηλικιών και φυλών, όλων των εισοδημάτων και επαγγελμάτων, ξοδεύουν κατά ένα τρίτο περισσότερο χρόνο για μη αμειβόμενη εργασία από ό,τι οι άνδρες.
Η εργασία όμως των γυναικών δεν εκτιμάται. Κυριολεκτικά, η απλήρωτη οικιακή εργασία δεν περιλαμβάνεται στο ΑΕΠ. Εάν οι Αμερικανίδες εξασφάλιζαν τον κατώτατο μισθό για την απλήρωτη εργασία φροντίδας και νοικοκυριού, θα είχαν βγάλει 1,5 τρισ. δολάρια το 2019.
Αυτές οι ώρες μη αμειβόμενης εργασίας επηρεάζουν την ικανότητα των γυναικών να έχουν αμειβόμενη εργασία. Τον Απρίλιο, η Oxfam ανακοίνωσε ότι μόνο το 2020 οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο απώλεσαν έσοδα 800 δισ. δολαρίων, καθώς έχασαν ή έφυγαν από δουλειές για να φροντίσουν τις οικογένειές τους.
Τα χρήματα είναι ένας τρόπος για να εκτιμηθεί η μη αμειβόμενη εργασία, αλλά δεν αντιμετωπίζουν τη δόλια πεποίθηση πως η μητρότητα δεν είναι μια πραγματική «καριέρα» που αξίζει να πληρώνεται. Φυσικά, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Αμερικανοί ξοδεύουν περίπου 25 δισ. δολάρια κάθε Ημέρα της Μητέρας για να ευχαριστήσουν τις μητέρες γι’ αυτό που κάνουν – αλλά αυτό το νούμερο δεν είναι καθόλου αρκετό.
Περισσότερο από ένα απλό οικονομικό τσιρότο, χρειαζόμαστε τεράστιες αλλαγές σε δομικό, πολιτιστικό και προσωπικό επίπεδο.
Εντεκα γερουσιαστές εισήγαγαν ένα ψήφισμα που ονομάζεται Marshall Plan for Moms για την προώθηση αλλαγών. Το σχέδιο θα προσφέρει προσιτή παιδική μέριμνα, μεγάλη άδεια μετ’ αποδοχών και βελτιωμένη πρόσβαση σε υποστήριξη ψυχικής υγείας για εκατομμύρια οικογένειες που έχουν ανάγκη.
Το πρόσφατο American Families Plan, που πρότεινε ο πρόεδρος Μπάιντεν, έχει τη δυνατότητα να συμπληρώσει και να χτίσει επάνω στο ψήφισμα, προσφέροντας ευρύτερες, διαρθρωτικές επενδύσεις στην εκπαίδευση και στην παιδική μέριμνα – καθώς και μειώσεις φόρου για οικογένειες μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος με παιδιά.
Εδώ έρχεται η πολιτισμική αλλαγή: Ενώ το 40% των εργοδοτών προσφέρει τώρα άδεια πατρότητας στους άνδρες υπαλλήλους, το 70% όσων εξ αυτών λαμβάνουν γονική άδεια παίρνει 10 ή λιγότερες ημέρες. Εν τω μεταξύ, οι μητέρες πληρώνουν κυριολεκτικά το τίμημα για την αναστολή της καριέρας τους. Μια μελέτη έδειξε ότι, σε μια περίοδο 15 ετών, οι γυναίκες που παίρνουν ακόμη και ένα χρόνο άδεια από την αμειβόμενη εργασία τους κερδίζουν 39% λιγότερα από τις γυναίκες που εργάζονται χωρίς παύση. Χρειαζόμαστε εργοδότες που θα δώσουν κίνητρα ώστε οι άνδρες να πάρουν αυτή την άδεια όταν τους προσφερθεί και να καλωσορίσουν τις γυναίκες πίσω στο γραφείο, χωρίς επιπτώσεις, όταν επιλέξουν να επιστρέψουν.
Ομως, η ισότητα στον χώρο εργασίας είναι δυνατή μόνον εάν υπάρχει και στο σπίτι. Οι μητέρες αναφέρουν ότι εργάζονται περισσότερο, σε σκληρότερες «δεύτερες βάρδιες» στο σπίτι, από ό,τι οι πατέρες. Στα ετερόφυλα ζευγάρια, αν θέλουμε να πάρουμε ένα μέρος του βάρους από τις μητέρες, πρέπει να το μεταφέρουμε στους πατέρες.
Η Ημέρα της Μητέρας είναι μια αμερικανική παράδοση. Το ίδιο και η υποβάθμιση της μητρότητας. Αν θέλουμε να γιορτάσουμε το πρώτο, πρέπει να εξαλείψουμε το δεύτερο. Περισσότερο από λουλούδια και κάρτες, οι μητέρες αξίζουν την αναγνώριση του γεγονότος ότι η μητρότητα στην Αμερική πάσχει – και χρειάζεται ένα σχέδιο για την επανόρθωσή της.
* Η κ. Ρεσμά Σαουζάνι είναι ιδρύτρια της εκστρατείας Marshall Plan for Moms και του Girls Who Code.