Δυσκολίες Ερντογάν στη Μ. Ανατολή

Δυσκολίες Ερντογάν στη Μ. Ανατολή

2' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν απαιτείται ιδιαίτερη παρατηρητικότητα για να καταλήξει κάποιος στη διαπίστωση ότι ο Ερντογάν τελευταία εφαρμόζει τακτική με ποικίλους άξονες. Προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει χώρες της περιοχής, κυρίως ισλαμικές όπως η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία, έχει χαμηλώσει κάπως τη ρητορική του, προκειμένου να δημιουργήσει καλύτερες εντυπώσεις στην πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης, ταυτόχρονα όμως επιχειρεί με επιμονή να εξαιρεί και να απομονώνει την Ελλάδα (και την Κυπριακή Δημοκρατία, βέβαια) από όλα αυτά, αλλά και να αντιστέκεται στις πιέσεις για να διατηρεί τα «κεκτημένα» του, ειδικά στη Λιβύη.

Αγνωστη η συνέχεια και η κατάληξη στα ανοιχτά μέτωπα της Τουρκίας, που ανάμεσά τους κορυφαίο είναι εκείνο της οικονομίας που δεν βελτιώνεται, καθιστά τη χώρα ευάλωτη σε πιέσεις και φθείρει το καθεστώς, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Προς το παρόν, πάντως, τα δεδομένα που φαίνονται λένε πως οι προσπάθειες της Αγκυρας να αλλάξει το κλίμα αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα έως και ψυχρότητα από τους ενδιαφερομένους. Αυτό προκύπτει έως τώρα από τις συνομιλίες με την αιγυπτιακή κυβέρνηση, καθώς οι ομολογημένες σχέσεις του Ερντογάν με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και η άρνησή του να αποσύρει τους μισθοφόρους του από τη Λιβύη παραμένουν μεγάλα «αγκάθια», προκαλώντας κόστος και στην τουρκική οικονομία, μεταξύ άλλων.

Κάτι αντίστοιχο ισχύει και στις σχέσεις Τουρκίας και Σαουδικής Αραβίας, που καταβαραθρώθηκαν με αφορμή την υπόθεση της δολοφονίας Κασόγκι, αλλά που στην πραγματικότητα οφείλεται στην πτυχή του νεοοθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού του Ερντογάν να επαναφέρει το χαλιφάτο στην Τουρκία. Να γίνει δηλαδή ο ηγέτης και προστάτης του σουνιτικού Ισλάμ, όπως κάποτε ήταν ο σουλτάνος. Μόνο που τότε όλα σχεδόν τα αραβικά εδάφη αποτελούσαν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ τώρα όχι μόνο δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά οι αραβικοί πληθυσμοί στη μεγάλη πλειονότητά τους δεν τρέφουν τα καλύτερα αισθήματα για τους Τούρκους. Για λόγους φυλετικούς, αλλά και λόγω παρελθόντος…

Ο Ερντογάν επιχειρεί να «κερδίσει» τους Αραβες και τα καθεστώτα τους εμφανιζόμενος τόσο ως ισλαμιστής όσο και σαν υπερασπιστής των Παλαιστινίων, ασκώντας κριτική στο Ισραήλ. Μετά μια «χλωμή» προσπάθεια που έκανε πρόσφατα για βελτίωση των σχέσεων, το κλίμα ψυχράνθηκε πάλι με αφορμή την εξαιρετικά αμφιλεγόμενη εποικιστική και οικιστική πολιτική που εφαρμόζει η ισραηλινή κυβέρνηση. Ο Ερντογάν έσπευσε να επιτεθεί πάλι, αλλά είναι γνωστό ότι πολλά αραβικά κράτη ενδιαφέρονται ελάχιστα πια για την τύχη των Παλαιστινίων και, πολύ περισσότερο, για να έχουν καλύτερες σχέσεις με το Ισραήλ, που πάντα έχει στο πλευρό του την Ουάσιγκτον.

Τα παραπάνω συμβαίνουν, ενώ ο Ερντογάν περιμένει τη συνάντηση με τον Μπάιντεν στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και παράλληλα τη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων, οι οποίοι επίσης αυξάνουν τις πιέσεις τους για τη Λιβύη. Η Αγκυρα δεν δείχνει διαθέσεις προσαρμογής και μία νέα έκρηξη εκεί δεν θα είναι έκπληξη, μετά και το επεισόδιο με την υπουργό Εξωτερικών, που δεν θέλει μισθοφόρους στη χώρα της. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή