Αλέξης Πατέλης: Καρικατούρες

Αλέξης Πατέλης: Καρικατούρες

1' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αλέξης Πατέλης: Καρικατούρες-1Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να πεθαίνει ο κόσμος; Θέλει να γίνουν οι θάνατοι από τον ιό μια κανονικότητα που θα σκοτώσει την κυβέρνηση και θα αναζωογονήσει τον ίδιο; Oποιος αποδίδει τέτοιες συνειδητές προθέσεις στην αξιωματική αντιπολίτευση –με αφορμή τις δηλώσεις Αχτσιόγλου– δεν της καταλογίζει απλώς αριστερά στερεότυπα· τη φαντάζεται κιόλας ως συμπαιγνία κανιβάλων.

Θέλει η κυβέρνηση τον εξανδραποδισμό των νέων; Θέλει «να κάνει πιο μικρό το δημόσιο πανεπιστήμιο» και «να καθιερώσει την ανήλικη εργασία 15χρονων μαθητών» (Φίλης); Μήπως «μισεί τους νέους» και θέλει να τους καταδικάσει «να δουλεύουν απλήρωτοι και ανασφάλιστοι» (γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, 9/5);

Οποιος περιγράφει έτσι την κυβέρνηση –με αφορμή τις δηλώσεις Πατέλη– δεν κριτικάρει απλώς μια νεοφιλελεύθερη δύναμη· σκιαμαχεί με το φάντασμα του σαδισμού.

Η σύμπτωση των ολισθημάτων της Αχτσιόγλου και του Πατέλη ήταν αφορμή για να πυροδοτηθεί το αντανακλαστικό της τερατοποίησης του αντιπάλου: η αντιπαράθεση δεν γίνεται για όσα λένε τα κόμματα και τα στελέχη τους. Γίνεται στον καμβά μιας δυστοπικής φαντασίας, όπου αναμετρώνται τρομακτικές καρικατούρες. Υποκύπτοντας στην τοξική υπερβολή, η αντιπαράθεση εκτροχιάζεται, έτσι, εκτός θέματος.

Η παραμόρφωση δεν κρύβει, βέβαια, το πραγματικό ατύχημα. Στην περίπτωση του Πατέλη δεν αποκαλύπτεται τάχα κάποια κρυφή ατζέντα. Παραβλάπτεται η ατζέντα που ο ίδιος ο διευθυντής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού επιχειρεί να προωθήσει, υπερβαίνοντας το βεληνεκές του χαρτοφυλακίου του και πυκνώνοντας τις εμφανίσεις του στα media. Πρόκειται για την ατζέντα που απευθύνεται στους νέους, υιοθετώντας την κουλτούρα τους και αξιώνοντας το «άνοιγμα» της οικονομίας σε όλους – το «άνοιγμα» που συμπυκνώνεται στο νεωτερικό πρόταγμα της «συμπεριληπτικότητας».

Αμφισβητώντας την «όρεξη για δουλειά» των διδακτόρων, ο Πατέλης υπονόμευσε τον Πατέλη. Στιγμάτισε το μήνυμα που ο ίδιος προωθεί, επέκεινα του τεχνοκρατικού του ρόλου.

Αυτή η αντίφαση τον εξέθεσε και στην εσωκομματική χολή: Πώς μπορείς να διεκδικείς τεχνοκρατική ασυλία όταν ο ίδιος πολιτεύεσαι για σκοπούς πολύ ευρύτερους της αποστολής που σου έχει τυπικά ανατεθεί; Πώς μπορείς να συμβιβάσεις τον πολυσχιδή ακτιβισμό του κυβερνητικού παράγοντα με το ελαφρυντικό της πολιτικής αθωότητας; 

Η αλήθεια είναι ότι ορισμένοι βετεράνοι του κόμματος καραδοκούσαν για να κλαδέψουν τους επείσακτους επιτελείς του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Ο συνδυασμός τεχνοκρατικού ταλέντου και κομματικού αποθέματος είναι ένα από τα ιδρυτικά στοιχήματα της νεομητσοτακικής διακυβέρνησης. Μέχρι στιγμής έχει φανεί ότι το στοίχημα μπορεί να κερδίζεται στα έργα. Και να χάνεται ασυστόλως στα λόγια.  

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή