Τα μουσεία άνοιξαν. Εμείς;

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κατά τη 1 μ.μ. ήταν ελάχιστοι οι επισκέπτες στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι. Το προσωπικό ευγενέστατο, όλοι στις θέσεις τους, στους χώρους το κοινό μετρημένο στα δάχτυλα του ενός χεριού. Χθες ήταν η πρώτη ημέρα του ανοίγματος των μουσείων, ύστερα από σχεδόν οκτώ μήνες σιωπής. Το μούδιασμα είναι δεδομένο, δεν είναι μηχανική η σχέση με τα εκθέματα, ούτε αυτονόητο ότι θα αποκατασταθεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Σήμερα και αύριο, ίσως, ο κόσμος ανταποκριθεί περισσότερο. Η εξαιρετική συλλογή του Μουσείου Γουλανδρή ή της νέας Εθνικής Πινακοθήκης χρειάζεται κοινό για να «υπάρξει». Το φως από τη «Συγκομιδή της ελιάς» του Βαν Γκογκ μένει, αλλιώς, ασυντρόφευτο. Και αυτή η μοναξιά είναι αισθητή στις αίθουσες. Οχι μιας οποιασδήποτε ήσυχης ημέρας του χρόνου, χωρίς πολύ κόσμο. Αλλά η μοναξιά τού επί μήνες κλειστού χώρου που δεν τον επισκέφθηκε κανείς. Η επί μακρόν ανθρώπινη απουσία αφήνει το δικό της αποτύπωμα. Μια πηχτή ερημιά. 

Δεν αρκεί να ανοίξουν τα μουσεία. Πρέπει να «ανοίξουμε» κι εμείς, να ξαναβρούμε τον βηματισμό μας ύστερα από ένα χρόνο ασυνεχούς καθημερινότητας, ατροφικής κανονικότητας. 

Αυτή η επιστροφή, όμως, είναι και μια επανεκκίνηση. Δεν ήταν ένα απλό κλείσε-άνοιξε αυτό που συνέβη. Μετακινήθηκαν πολλά εντός μας και εκτός, στην αντίληψη του χρόνου, στην πρόσβαση στην τεχνολογία, στην αξιολόγηση και επανεκτίμηση πραγμάτων. Στις ρωγμές που έχουν δημιουργηθεί, μπορεί και ο πολιτισμός να εισρεύσει. Αρκεί να στηριχθεί και ως παράδειγμα. Δεν φθάνει μια δραστήρια υπουργός Πολιτισμού, που είναι πανταχού παρούσα. Πρέπει και η κυβέρνηση να ενεργοποιηθεί, και η αντιπολίτευση. 

Είμαστε μια χώρα, περίπου, 11 εκατομμυρίων και πανηγυρίζουμε όταν τουρίστες κατακλύζουν μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους. Είναι που είναι εξαιρετικά προβληματικό να εξαρτάται η οικονομία μιας χώρας από τον τουρισμό, προστίθεται και η θλιβερή διαπίστωση ότι τα μουσεία «σώζουν» κυρίως οι ξένοι ταξιδιώτες. 

Προφανώς τα μουσεία –όχι μόνο στην Ελλάδα– είναι πόλος έλξης. Αλίμονο αν δεν ήταν. Και γι’ αυτό πρέπει διαρκώς να ανανεώνονται, να δοκιμάζουν· να είναι ζωντανοί οργανισμοί. Σε αυτήν τη ζωντάνια, όμως, πρέπει να συμβάλουμε όλοι. Και οι πολιτικοί. Η αλλαγή υποδείγματος –που συνέδεσε τον επίσημο εορτασμό των 200 χρόνων με την Εθνική Πινακοθήκη– πρέπει να ενδυναμωθεί και να συνεχιστεί. Για να αποκτήσει, εκτός από λάμψη, και περιεχόμενο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή