Με κάθε ανάφλεξη στο Ισραήλ, όσοι επικρίνουν τη δράση της ισραηλινής κυβέρνησης καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήματα που δεν είναι απλώς σοφίσματα αλλά διανοητικές και συναισθηματικές παγίδες. Και ήπια να είναι η κριτική τους, και απολύτως τεκμηριωμένη, και σαφείς αποστάσεις να κρατάει από τη Χαμάς, οι προθέσεις τους θα κριθούν με συνοπτικές διαδικασίες και θα καταγγελθούν σαν αντισημιτικές και άκρως ισλαμοφιλικές. Σαν αμαρτωλές. Κάτι ανάλογο ακουγόταν και επί Σαντάμ ή Μιλόσεβιτς, τάχα για να αποστομωθούν όσοι επέμεναν ότι τα τέρατα δεν τα ξεπαστρεύεις καταντώντας τέρας: «Αν δεν είστε αναφανδόν μαζί μας, δεν είστε απλώς εναντίον μας, είστε και αναφανδόν υπέρ του Μιλόσεβιτς και του Σαντάμ». Χοντροκοπιές, που ωστόσο περνιόνταν και περνιούνται σαν απαυγάσματα λεπτής σκέψης.
Προφανώς και υπάρχουν ισλαμιστές, στη Λωρίδα της Γάζας ή στο Ιράν, που προσεύχονται στον Θεό τους να εξαφανιστεί το Ισραήλ. Οπως υπάρχουν και Ισραηλινοί, οι υπερορθόδοξοι Εβραίοι, που προσεύχονται στον δικό τους Θεό να εξαφανιστούν οι Παλαιστίνιοι. Οι οπαδοί των θεοκρατικών αντιλήψεων θέλουν να πιστεύουν ότι διαφέρουν όσο η νύχτα από τη μέρα. Στα ουσιώδη όμως συγκλίνουν, πρωτίστως στον μηδενισμό της αξίας του άλλου, του ετερόθρησκου, που δεν είναι μέλος του περιούσιου λαού, του ευλογημένου έθνους. Κάπως έτσι οι τρεις μονοθεϊστικές αβρααμικές θρησκείες είναι πιθανότατα οι φονικότερες στην ιστορία της ανθρωπότητας: στο όνομα του –υβριζόμενου βεβαίως– Θεού τους και για τη δόξα του μακέλεψαν λαούς και λαούς.
Δεν είσαι λοιπόν αντισημίτης αν πιστεύεις ότι η Λωρίδα της Γάζας ασφυκτιά υπό καθεστώς απαρτχάιντ, όπως το πιστεύουν και οι ειρηνιστές Ισραηλινοί, ή ότι ακόμα και οι εμβολιασμοί στο Ισραήλ ρυθμίστηκαν με κριτήρια ρατσιστικής υποτίμησης της ζωής των Αραβοϊσραηλινών, και βέβαια των από παντού εγκλωβισμένων Παλαιστινίων της Γάζας και της Δυτικής Οχθης. Κι όταν κατηγορείς τον ισραηλινό στρατό για ασύμμετρη βία, δεν είσαι βέβαια με τον Ερντογάν, επειδή ο Τούρκος πρόεδρος εκμεταλλεύεται κυνικά άλλη μία ευκαιρία για να παραστήσει τον ηγέτη του Ισλάμ.
Τέλος, όταν καταγγέλλεις τους βομβαρδισμούς αμάχων δεν υβρίζεις το Ολοκαύτωμα. Υβριστές του είναι όσοι υλοποιούν το δόγμα της Γκόλντα Μέιρ (το μνημόνευσε στη «Lifo», στις 14.5, ο Δημήτρης Ελέας, παραπέμποντας σε άρθρο του συγγραφέα Γκιντεόν Λεβί στη «Haaretz», 26.2.2006): «Μετά το Ολοκαύτωμα, οι Εβραίοι έχουν δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν». Ανατριχιαστικό.