Το τελευταίο μεγάλο έργο που έγινε στην πόλη που γεννήθηκα και ζω αδιαλείπτως ήταν η ανάπλαση της Νέας Παραλίας, αν βέβαια μπορεί να χαρακτηρισθεί αυτή η παρέμβαση μεγάλο έργο. Σήμερα είναι σε εκκρεμότητα το μετρό, το Εβραϊκό Μουσείο, η πλατεία Ελευθερίας, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη πολλά μικρότερα έργα που τα διεκπεραιώνει ο ιδιωτικός τομέας.
Το μετρό είναι μια πονεμένη ιστορία. Ξεκίνησε ουσιαστικά το 2006 με προοπτική να λειτουργήσει σε πρώτη φάση το 2012, με τα εκατό χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους. Σήμερα, λόγω του σίριαλ των αρχαίων της Βενιζέλου, στην καλύτερη περίπτωση θα λειτουργήσει το 2023-2024. Η πόλη δεν ξεχνά τον εξευτελισμό που υπέστη το 2018 με τα εγκαίνια του μουσαμά από τον τότε πρωθυπουργό. Στην Αθήνα τα ανάλογα προβλήματα με τα αρχαία ξεπεράστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να «ανοίξει ρουθούνι». Στη Θεσσαλονίκη, τη μιζέρια τη βάφτισαν ευαισθησία. Ουδείς γνωρίζει σε τι φάση βρίσκεται η διαμόρφωση της πλατείας Ελευθερίας, όπως και η κατασκευή του Εβραϊκού Μουσείου, μιας εμβληματικής κατασκευής όχι μόνον για τη Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο.
Να μην παραλείψω να αναφερθώ και στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Τοπικά συμφέροντα και μικροσυμφέροντα επιδιώκουν να τη μεταφέρουν έξω από το κέντρο της πόλης, στην υποβαθμισμένη δυτική πλευρά, αγνοώντας την ιστορικότητα του χώρου. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, η ΔΕΘ θα αναπλασθεί ή θα κατασκευασθεί εκ νέου την προσεχή πεντηκονταετία. Υπάρχει και το περίφημο Κυβερνείο, το επονομαζόμενο «παλατάκι», ένα από τα ωραιότερα οικόπεδα της Ελλάδας. Αρχιτεκτονικό αριστούργημα, ρημάζει κάτω από τη φθορά του χρόνου και την πλήρη εγκατάλειψη, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική πηγή εσόδων για το ελληνικό Δημόσιο.
Ενώ οι τοπικοί παράγοντες και παραγοντίσκοι είναι βυθισμένοι σε παιχνίδια εξουσίας και στα μικροσυμφέροντα, που οδηγούν στην απραξία, οι Γερμανοί παρέδωσαν μέσα στον προγραμματισμένο χρόνο ένα αεροδρόμιο-στολίδι και οι Ιταλοί ετοιμάζονται μέσα σε λίγους μήνες να κάνουν τη διαδρομή, σιδηροδρομικώς, Αθήνα – Θεσσαλονίκη, με αναβαθμισμένους τους συρμούς, σε 3,5 ώρες. Η πόλη θέλει να απογειωθεί, έχει τις αντικειμενικές προϋποθέσεις προς τούτο, αλλά λες και υπάρχουν αόρατες δυνάμεις που διαρκώς προσπαθούν να την κρατήσουν καθηλωμένη στη μιζέρια της.