Πριν από λίγες ημέρες, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης παρέδωσε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου μια πολυσέλιδη έκθεση για τις ισχυρές εγκληματικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στη χώρα. Στα ρεπορτάζ αναφέρεται ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες της Ασφάλειας παραθέτουν μια λίστα με τα ονόματα και τις διευθύνσεις 500 κακοποιών, οι οποίοι την τελευταία δεκαετία έχουν πρωταγωνιστήσει σε υποθέσεις που σχετίζονται με δολοφονίες, συμβόλαια θανάτου, εκβιασμούς, εκρήξεις, μαστροπεία, τοκογλυφία, διακίνηση ναρκωτικών, λαθραίων τσιγάρων και πετρελαίου. Παρότι δε τα άτομα αυτά «έχουν συλληφθεί, καταδικαστεί και εκτίσει ποινές φυλάκισης, συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται στο οργανωμένο έγκλημα» («Κ», 20/5).
Η θεαματική αυτή κίνηση του κ. Χρυσοχοΐδη έχει, προφανώς, ποικίλους αποδέκτες. Στέλνει «μηνύματα» σε διαφορετικές κατευθύνσεις, δηλώνει, εκτός των άλλων, ότι τα σκοτάδια είναι αραιωμένα και οι εγκληματικές πράξεις όλο και πιο «ορατές».
Οτι το οργανωμένο έγκλημα έχει διεθνή πλοκάμια και διασυνδέσεις, και ασφαλώς η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση, είναι γεγονός. Χώρες, δε, με μεγάλη εμπειρία στη δράση μαφιών, όπως η Ιταλία, θρήνησαν πολλούς εισαγγελείς που καταπιάστηκαν, στη Σικελία και στη νότια Ιταλία, με την εξάρθρωσή τους.
Θα ήταν μαξιμαλιστικό, αν όχι αφελές, να πιστέψει κανείς στην απόλυτη «κάθαρση», στο πλήρες ξεδόντιασμα, αυτών των, διαρκώς διευρυνόμενων, μορφωμάτων, συγκοινωνούντων δοχείων ανάμεσα στις φυλακές και στην κοινωνία. Αφού όμως ο κ. Χρυσοχοΐδης αποφάσισε να κάνει μια γενναία αρχή, περιμένουμε να δούμε και τη συνέχεια. Γιατί αν ο «πόλεμος της νύχτας» διαρκεί όλο το 24ωρο και αυτές οι «20 κεντρικές εγκληματικές ομάδες λυμαίνονται τη χώρα», δεν πρόκειται προφανώς για περιθωριοποιημένες δραστηριότητες. Υποκαθιστούν θεσμούς που είναι αδύναμοι ή ευάλωτοι, υπονομεύοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα, κλονίζοντας το κράτος δικαίου. Οι μαφίες κρατούν «αντικλείδια» σε διαδικασίες που θα έπρεπε να είναι στεγανοποιημένες και απρόσβλητες και να προστατεύουν τους αρμοδίους ώστε να κάνουν με ασφάλεια τη δουλειά τους, χωρίς να απειλείται η ζωή τους ή να κρίνεται ότι μεροληπτούν στην άσκηση των καθηκόντων τους είτε για να τη σώσουν είτε για να την… ενισχύσουν οικονομικά.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης με αυτήν την κίνηση έβαλε πολύ ψηλά τον πήχυ, καλλιεργώντας όχι μόνο αισιοδοξία· κυρίως προσδοκία για τη συνέχεια.