Ψηφίσθηκε πριν από λίγο καιρό ένα νομοσχέδιο που βάζει μια τάξη στις πορείες που ταλαιπωρούν κυρίως τους εργαζομένους στα μεγάλα αστικά κέντρα. Εχει τις πρόνοιες και τις συνέπειες που θα υποστούν οι παραβάτες τους. Εχουν γίνει έκτοτε εκατοντάδες πορείες. Σε πόσες από αυτές τηρήθηκαν οι πρόνοιες του συγκεκριμένου νόμου; Και τι υπέστησαν οι διοργανωτές που παρανόμησαν, εφόσον βεβαίως κάποιοι επωνύμως ανέλαβαν την ευθύνη της διαδήλωσης, όπως προβλέπει ο νόμος; Προφανώς ο νόμος έχει καταργηθεί στην πράξη, δικαιώνοντας την πρακτική των κομμάτων της Αριστεράς, που αγωνίζονται γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Για να ακυρώνουν όσους νόμους δεν εγκρίνουν, χωρίς βεβαίως να υφίστανται τις προβλεπόμενες κυρώσεις. Το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» εξειδικεύεται στην πράξη με το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο της κάθε συντεχνίας».
Χθες απεργούσαν οι εργαζόμενοι στο μετρό της Αθήνας. (Στο μετρό της Θεσσαλονίκης δεν έχει προαναγγελθεί κάποια απεργία για το 2024, μέχρι στιγμής…) Η απεργία ύστερα από προσφυγή της διοίκησης κρίθηκε από το δικαστήριο παράνομη και καταχρηστική. Παρ’ όλα αυτά, οι εργαζόμενοι προχώρησαν κανονικά στην προγραμματισμένη στάση εργασίας, υπό την κάλυψη του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Τι νόημα είχε η προσφυγή στη Δικαιοσύνη εκ μέρους της διοίκησης, αν οι αποφάσεις της ουδεμία αξία και ισχύ έχουν;
Είναι παλιά συνήθεια, οι υπουργοί να φέρνουν στη Βουλή νομοσχέδια που και οι ίδιοι γνωρίζουν πως δεν θα εφαρμοσθούν, γιατί υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης στο να τιμωρηθούν όσοι δεν συμμορφώνονται με τα άρθρα τους. Οι παραβάτες ανήκουν σε συγκροτημένες ομάδες και η δίωξή τους είναι πολιτικά ασύμφορη. Αλλωστε, η υπόθεση θα εκδικασθεί έπειτα από χρόνια. Κατανοώ την ανάγκη των υπουργών να εμφανίσουν, για επικοινωνιακούς λόγους, δραστηριότητα με ρηξικέλευθα νομοσχέδια που ικανοποιούν το ακροατήριό τους, όμως πολύ σύντομα οι πολίτες αντιλαμβάνονται πως «άνθρακες είναι ο θησαυρός» και απογοητεύονται διπλά.
Ετσι, είμαι περίεργος να δω πώς θα εφαρμοσθεί ο νόμος για την παρουσία αστυνομικών στους πανεπιστημιακούς χώρους. Μια επιχείρηση που, από όποια οπτική και να τη δούμε, είναι υψηλού πολιτικού ρίσκου. Ελπίζω το κράτος να μην καταγράψει ακόμη μία ήττα. Οι οργανωμένες μειοψηφίες είναι πολιτικά πολύ πιο ισχυρές απ’ όσο φαντάζονται κάποιοι υπουργοί και οι μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να προχωρήσουν με άτακτες υποχωρήσεις.