Η αλήθεια είναι ότι χρειαζόταν ένας νέος νόμος για την ερασιτεχνική αλιεία. Ειδικώς στον κ. Σπήλιο Λιβανό, υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, που δεν θυμόμασταν ότι υπάρχει. Πώς θα ζούσαμε αν δεν νομοθετούσε το ελληνικό κράτος ότι «ερασιτέχνης αλιέας είναι το φυσικό πρόσωπο που ασκεί ερασιτεχνική αλιεία»; (άρθρο 2, παρ. 3).
Το νομοσχέδιο που τέθηκε σε διαβούλευση είναι τυπικό του ελληνικού κράτους. Μοιάζει δε, όπως έλεγε κάποιος, με τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης: όλο απαγορεύσεις και καθόλου έλεος. Μοιάζει και στην ανοησία. «Απαγορεύεται η ερασιτεχνική αλιεία με χρήση παραγαδιών επιφανείας, σε θαλάσσια ζώνη μεταξύ επιφανείας και του ημίσεος του βάθους της θαλάσσιας περιοχής που τοποθετούνται» (άρ. 4, παρ. 3). Αν πετύχει κανείς πού ακριβώς βρίσκεται το «ήμισυ μεταξύ επιφανείας και του βάθους της θαλάσσιας περιοχής» κερδίζει χρυσό αγκίστρι.
Το άρθρο 7 (παρ. 5) προβλέπει ότι «οι ερασιτέχνες αλιείς καθ’ όλη τη διάρκεια διενέργειας υποβρύχιας αλιείας στη θάλασσα υποχρεούνται να φέρουν έναν επιπλέοντα σημαντήρα χρώματος κίτρινου, που θα φέρει σημαία κίτρινη με διαγώνια κόκκινη γραμμή, στην οποία θα αναγράφονται τα ψηφία Υ.Δ. (Υποβρύχια Δραστηριότητα). Ο σημαντήρας πρέπει να είναι ορατός με ήρεμη θάλασσα και κανονικές συνθήκες φωτισμού και ατμοσφαιρικής διαύγειας, από απόσταση 300 τουλάχιστον μέτρων»!
Το παραπάνω αποτελεί αντιγραφή του Προεδρικού Διατάγματος του 1985 και δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Τα καταστήματα πουλούν «σημαντήρες», δηλαδή σημαδούρες, που έχουν πιο έντονα χρώματα από το κίτρινο, όπως το κόκκινο, και το πορτοκαλί. Αυτά τα νέα χρώματα κάνουν ακόμη πιο ασφαλείς τους ψαροντουφεκάδες, αφού οι «σημαντήρες» φαίνονται ακόμη και πέραν των 300 μ. με –ήμαρτον!– «ήρεμη θάλασσα και κανονικές συνθήκες φωτισμού και ατμοσφαιρικής διαύγειας».
Σοβαρά τώρα! Πρέπει να θεσμοθετηθεί ότι η σημαδούρα «θα φέρει σημαία κίτρινη με διαγώνια κόκκινη γραμμή, στην οποία θα αναγράφονται τα ψηφία Υ.Δ. (Υποβρύχια Δραστηριότητα)»; Δηλαδή, τι θα μπορούσε να κάνει κάποιος στη θάλασσα κάτω από μια σημαδούρα; Ορειβασία;
Μικρό το κακό, και ουδείς λιμενικός θα ασχοληθεί αν η σημαιούλα της σημαδούρας γράφει «Υ.Δ.». Μόνο αν έχει προηγούμενα με τον «ερασιτέχνη αλιέα», όπως ορίζεται στο άρθρο 2, παρ. 3 του νόμου, θα τον ταράξει στα πρόστιμα διότι δεν έχει το «Υ.Δ.». Αυτές οι διατάξεις όμως δείχνουν την προχειρότητα με την οποία (αντι)γράφονται οι νόμοι, τις κενές περιεχομένου λέξεις που πλημμυρίζουν τη νομοθεσία, μόνο και μόνο για να γίνονται ορατοί στη δημόσια σφαίρα οι υπουργοί.
Ο νόμος ποτέ δεν θα εφαρμοστεί, όπως δεν εφαρμόζονται και οι παράλογες διατάξεις του προηγούμενου Π.Δ. Και απλώς θα την πληρώνουν σποραδικώς όσοι έχουν προσωπικά προηγούμενα με κάποιο όργανο των Αρχών.