«Το πάρτι του Νίκου»

3' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Στο Μουσικό κουτί φέρνουμε το χθες στο σήμερα, ακούγοντας τα παλιά τραγούδια με νέους ήχους, και περνάμε από το σήμερα στο αύριο εξερευνώντας τα νέα ρεύματα στη μουσική». Hταν ο τρόπος που συστήθηκε η νέα εκπομπή του Νίκου Πορτοκάλογλου στην ΕΡΤ1, αρχές Νοεμβρίου. Συμπαρουσιάστριά του η Ρένα Μόρφη. Εως το τέλος Ιουλίου, που θα ολοκληρωθεί η πρώτη σεζόν, οι εκπομπές θα είναι συνολικά 36 και οι καλεσμένοι τουλάχιστον 72. Ποδαρικό έκαναν η Νατάσσα Μποφίλιου και ο Φοίβος Δεληβοριάς. Πριν από δύο εβδομάδες, η παρουσία του Σταμάτη Κραουνάκη έβγαλε τη συζήτηση εκτός πενταγράμμου. Μιλήσαμε πολύ για τη «συμφιλίωση», καθώς ο Σταμάτης Κραουνάκης στην αλησμόνητη εκείνη περίοδο του δημοψηφίσματος του 2015 ήταν στην απέναντι πλευρά από τους «Μένουμε Ευρώπη», και μάλιστα, ως πληθωρική προσωπικότητα, φανατικά κατά. Η μπαλάντα του Νίκου Πορτοκάλογλου «Θα περάσει κι αυτό» αποθεώθηκε από τους μεν, λοιδορήθηκε από τους δε. Να, όμως, που ήρθε η «στιγμή», και ο τότε διχασμός, το «δηλητήριο στο αίμα» και το «είν’ η χώρα μου μισή/ νικητές και νικημένοι/ όλοι χάσαμε μαζί», βρήκε στη βραχνή θεατρικότητα της φωνής και στην κάπως νωχελική τζαζ ερμηνεία του Σταμάτη Κραουνάκη έναν ιδανικό ερμηνευτή. 

Ομως, αν θα έπρεπε κάτι να χειροκροτήσουμε δεν είναι ή, επισφαλής ούτως ή άλλως, «συμφιλίωση», αλλά η συνομιλία. Η αποδοχή του Σταμάτη Κραουνάκη στο «δικό τους», καθόλου ειρηνικό, πεδίο: «Ο Νίκος έκανε αυτό το πάρτι και νίκησε στη φετινή σεζόν. Εχθροί και φίλοι του έβγαλαν το καπέλο». Το «πάρτι του Νίκου» είναι σπιτικό, ξεχωριστό, δίνει στο ελληνικό τραγούδι τη δυνατότητα να συγκροτήσει παρέα, καθιστή στον καναπέ, με κουβέντες, ιστορίες και τραγούδια δικά τους, των φιλοξενουμένων, και ξένα που αγάπησαν και επέλεξαν. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου πάτησε πάνω στο τηλεοπτικό χνάρι του Διονύση Σαββόπουλου, για να κάνει το επόμενο βήμα, ενισχύοντας την παρέα, το ξάφνιασμα στα απροσδόκητα ντουέτα, επιλέγοντας την ήσυχη, απρόσκοπτη ροή, χωρίς εντυπωσιασμούς, με οδηγό ένα εσωτερικό μέτρο, το οποίο δεν εμποδίζει ούτε την τόλμη ούτε το χιούμορ. Το αντίθετο· τα υποβοηθά να αναπτυχθούν και να κυριαρχήσουν. Η μπάντα των μουσικών του δρέπει δάφνες (είναι πράγματι εξαιρετικοί), η Ρένα Μόρφη συνθέτει με ευφυΐα τα στοιχεία της εκπομπής, προσθέτοντας με τη γοητευτική και σπιρτόζικη παρουσία της. 

Την καλύτερη σύνοψη για το «Μουσικό κουτί» και τον Ν. Πορτοκάλογλου έκανε ο Σταμάτης Κραουνάκης, έχοντας δίπλα του την, ξεχωριστή, Μαρίζα Ρίζου: «Με μαγκιά μεγάλη τοποθέτησε όλους τους ανθρώπους στη θέση τους». 

Το ελληνικό τραγούδι και οι ερμηνευτές του ανέδειξαν, μέσα από ετερόκλητους συνδυασμούς, χημείες πρωτοφανέρωτες ή εμπλούτισαν άλλες, ήδη δοκιμασμένες. Η ΕΡΤ απέκτησε μια πολύτιμη αρχειακή δεξαμενή, και οι θεατές μια εβδομαδιαία καλή συντροφιά. «Καλή», δηλαδή, σύνθετη και γεμάτη. Και με εσωτερικότητα. Δεν της λείπει η εξωστρέφεια του κεφιού. Διαθέτει όμως κι αυτή την πολύτιμη ηρεμία της γνώσης, του «ξέρω πού πατάω» και «εμπιστεύομαι αυτά που αγαπάω». Από τον Ζαμπέτα στους Ρόλινγκ Στόουνς και από τον Φρανκ Σινάτρα στα δημοτικά τραγούδια. 

Ο πολιτικός συμβολισμός της πολυσυζητημένης εκπομπής ήταν ορατός. Ηρθε, επιπλέον, σε μια στιγμή που τα ξέφτια εκείνου του βαθύτατα τοξικού, κοινωνικού, διχασμού του 2015, επιτρέπουν «ανοίκεια» ντουέτα. Και πάλι. Δεν είναι εύκολο ούτε αυτονόητο. Απαιτεί γενναιοδωρία και ωριμότητα και από τις δύο πλευρές. Ο Πορτοκάλογλου στην κιθάρα να τραγουδάει «Οταν έχω εσένα… έχω ένα χέρι να πιαστώ, κοντά μου έναν άνθρωπο τα χρόνια μου να ενώσω»· και ο Κραουνάκης στο πιάνο να «απαντά»: «Να με προσέχεις γιατί έχω πέσει χαμηλά/ να με αντέχεις». Και ύστερα και οι δυο μαζί να ενώνουν τις φωνές τους στο «Μια πόλη μαγική» του Μάνου Χατζιδάκι. 

Το «μαγικό κουτί» δεν περιέχει μόνο μουσικές. Πρωτίστως περιέχει συναντήσεις. Ανθρώπων έργα. Και πολλές ιστορίες, προσωπικές, ανεκδοτολογικές, εξομολογητικές, αστείες, συγκινητικές, αληθινές. Είναι ένα κουτί όχι τόσο «μαγικό» όσο διαφανές· βλέπουμε μέσα του και μας «βλέπουμε». Λες και «βγήκε τ’ ασανσέρ σ’ ένα κελί/ που ο ένας το ’βλεπε το φως γι’ ανατολή/ κι ο άλλος για δύση/ Λες και μέσα μας τ’ αντίθετα τραβάν/ να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν…».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή