Είναι πασιφανές ότι η εμπειρία της πανδημίας μάς έχει κληροδοτήσει μια αυξημένη έγνοια για τους δημόσιους χώρους, τα πάρκα, τα άλση και τα περιαστικά δάση: τους βασικούς, δηλαδή, μοχλούς αποσυμπίεσης για εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων σε συνθήκες εγκλεισμού. Είναι εξίσου ξεκάθαρο ότι ο Δήμος Αθηναίων έχει πάρει το μήνυμα και η κινητοποίηση των μηχανισμών του είναι στον σωστό δρόμο. Ανεξαρτήτως των επιμέρους, πληθωρικών παρεμβάσεων της υπηρεσίας καθαριότητας, το πρόγραμμα «Υιοθέτησε την πόλη σου» απέδωσε μόλις πριν από λίγες ημέρες το πρώτο ώριμο φρούτο του: την εκ βάθρων αναμόρφωση του πάρκου Κλωναρίδη – Φιξ στα Πατήσια.
Βασικό συστατικό στοιχείο του προγράμματος είναι η εμπλοκή ιδιωτών σε έργα αστικών αναπλάσεων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το συνολικό κόστος των εργασιών ανέλαβε η Ολυμπιακή Ζυθοποιία. Με το ίδιο θεσμικό πλαίσιο δημιουργήθηκαν και τα τρία πρώτα πάρκα τσέπης σε πυκνοκατοικημένες γειτονιές του κέντρου.
Στο προχθεσινό τεύχος του περιοδικού «Κ» είχα τη χαρά να επιμεληθώ ένα πολυσέλιδο ρεπορτάζ για το Πεδίον του Αρεως. Εδώ συμβαίνει κάτι αξιοπρόσεκτο: τον μεγαλύτερο χώρο πρασίνου στο κέντρο της πρωτεύουσας δεν τον διαχειρίζεται ο Δήμος Αθηναίων αλλά η Περιφέρεια Αττικής. Αυτή η διοικητική ανωμαλία δεν είναι χωρίς συνέπειες. Καθώς η Περιφέρεια έχει υπό την ευθύνη της πλήθος έργων που πρέπει να σχεδιάσει, να εγκρίνει και να δημοπρατήσει από τις Αφίδνες και τον Κάλαμο μέχρι την Ελευσίνα και το Λαύριο, ένα τόσο εμβληματικό πάρκο για την Αθήνα παραπαίει γιατί ακριβώς χάνεται στον γραφειοκρατικό κυκεώνα ενός πολυσύνθετου οργανισμού με άπειρες αρμοδιότητες. Τι και αν ο σημερινός περιφερειάρχης Αττικής έχει τις καλύτερες προθέσεις; Καθώς η Περιφέρεια δεν διαθέτει δικές της υπηρεσίες πρασίνου και καθαριότητας, είναι καταδικασμένη να κυνηγάει τον χρόνο και το βαθύ κράτος του ελληνικού Δημοσίου. Οι διαγωνισμοί για την ανάδειξη εργολάβων συχνά καθυστερούν για διαφορετικούς λόγους (ενστάσεις κ.λπ.) με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται κενά που υπονομεύουν την ευρύτερη εικόνα, αλλά και τον σχεδιασμό σε βάθος χρόνου. Αυτός είναι ο λόγος που παρά την εμφανή βελτίωση των υποδομών του Πεδίου του Αρεως, δύο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων του κ. Γιώργου Πατούλη τα περισσότερα υδάτινα στοιχεία του πάρκου παραμένουν ανενεργά και ο κάποτε μαγικός χώρος του Ροδώνα εξακολουθεί να μαραζώνει. Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να ξεμπερδεύουμε με τις γραφειοκρατικές παραδοξότητες της ελληνικής διοίκησης, που κληροδοτούνται από γενιά σε γενιά επειδή απλώς κανείς δεν ενδιαφέρεται αρκετά;