Η Τουρκία στις ημέρες μας είναι ένα τεράστιο ερωτηματικό. Η πληθώρα των τίτλων της διεθνούς ειδησεογραφίας είναι ενδεικτική. Οι ισλαμιστές της κυβέρνησης Ερντογάν υπονομεύουν περαιτέρω την κληρονομιά του Ατατούρκ, περιγράφοντάς τον περίπου ως μειοδότη επειδή μετέτρεψε την Αγία Σοφία σε μουσείο. Ενας άνθρωπος του τουρκικού υποκόσμου αποκαλύπτει τις στενές σχέσεις του με το κυβερνών κόμμα και την ίδια την οικογένεια του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ μεταβαίνει στη Τουρκία κρατώντας καρότο και κραδαίνοντας μαστίγιο. Οι Τούρκοι πωλούν UAV στη Πολωνία. Οι Τούρκοι δημιουργούν μια μεγάλη βάση για drones/UAV στα Κατεχόμενα. Η τουρκική οικονομία οδεύει στα Τάρταρα. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Και το ενδιαφέρον στην παρούσα φάση είναι ότι οι ειδήσεις προέρχονται κατά κύριο λόγο από μέσα ενημέρωσης που είναι στη συντριπτική πλειονότητά τους διεθνούς ή περιφερειακής εμβέλειας. Εν ολίγοις, δεν αποτυπώνονται σε ελληνικά Μέσα, τα οποία θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για μεροληψία και μονομέρεια.
Δυστυχώς, το είδος των ειδήσεων που αφορούν την Τουρκία δεν έχει θετικές αποχρώσεις. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Ακόμη και για αρνητικό σκοπό, πάντως, είναι ένδειξη της σημασίας που διαδραματίζει η Τουρκία για ένα χώρο ο οποίος συνδέει συμφέροντα, οικονομικά και πολιτικά, και εξελίξεις σε μια ευρύτερη περιοχή όπου συναντώνται τρεις ήπειροι. Μέσα στον γενικότερο ορυμαγδό των ειδήσεων που αφορούν την Τουρκία, είναι βέβαιο ότι στις πρωτεύουσες της Δύσης, η επί της αρχής συμφωνία για την προώθηση μιας κάποιας (έστω τυπικής) θετικής ατζέντας ανάμεσα στην Αγκυρα και στην Αθήνα ηχεί ευχάριστα. Από την πλευρά της Αθήνας, ένα διάλειμμα είναι, προφανώς, καλοδεχούμενο, ωστόσο είναι και απολύτως σαφές πως κάθε κίνηση καλής θέλησης από την πλευρά της Αγκυρας γίνεται δεκτή με τεράστια καχυποψία.
Η ανησυχία στη Δύση είναι πολύ ευρύτερη και αφορά τη μελλοντική κατεύθυνση της Τουρκίας. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν δύσκολα θα βελτιωθεί, αν και ο ίδιος είναι δεδομένο πως θα κάνει οτιδήποτε περνάει από τη δύναμή του για να παραμείνει γαντζωμένος στην εξουσία. Είτε το 2023 είτε νωρίτερα, θα πρέπει να γίνουν στη Τουρκία εκλογές. Ακόμη και αν ο Ερντογάν χάσει τις εκλογές ή καταρρεύσει νωρίτερα, τι θα βρεθεί στη θέση του; Θα υπάρξει επιστροφή στην κεμαλική πολιτική πεπατημένη; Ή ο νέος ηγέτης θα αδράξει την ευκαιρία ώστε να εκμεταλλευθεί τις προεδρικές υπερεξουσίες που δόμησε ο Ερντογάν για τον εαυτό του; Δυστυχώς ή ευτυχώς, το πού οδεύει η Τουρκία μάς αφορά άμεσα. Και η προπαρασκευή είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος ώστε να μειώνονται οι δυσάρεστες εκπλήξεις.