Η έκφραση του τίτλου αποτελεί, σε τελική ανάλυση, ένα μήνυμα των διωκτικών αρχών προς τους φιλήσυχους πολίτες, πως η δράση των ανθρώπων του υποκόσμου δεν τους αφορά. Αυτοί δεν κινδυνεύουν. Ο υπόκοσμος λειτουργεί με τους δικούς του κώδικες και αξίες που δεν αγγίζουν την υπόλοιπη κοινωνία. Ως εκ τούτου, το λεγόμενο ξεκαθάρισμα λογαριασμών είναι μια εσωτερική υπόθεση αυτού του κόσμου. Τα θύματα βέβαια αφήνουν πίσω γονείς, παιδιά, συζύγους, που τις περισσότερες φορές ουδεμία σχέση έχουν με τη δράση τους. Πάντως, καλώς ή κακώς, τον μέσο πολίτη τον απασχολούν τα ξεκαθαρίσματα των λογαριασμών μόνον ως μυθιστορηματικά αναγνώσματα.
Οι διωκτικές αρχές στην προσπάθεια διαλεύκανσης αυτών των εγκλημάτων πέφτουν πάνω σε αλλεπάλληλους τοίχους. Το έργο τους είναι δύσκολο, αφού εδώ επικρατεί ο νόμος της σιωπής και της αντεκδίκησης. Επιπροσθέτως, η παγκοσμιοποίηση έφερε και την παγκοσμιοποίηση του εγκλήματος. Η ελεύθερη μεταφορά κεφαλαίων έφερε και την ελεύθερη μεταφορά «μαύρου» χρήματος και η ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων έφερε και την ελεύθερη διακίνηση επαγγελματιών εκτελεστών. Ερχονται, δολοφονούν και σε χρόνο μηδέν εγκαταλείπουν τη χώρα. Οι ηθικοί αυτουργοί πιθανολογούνται, αλλά δεν υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για την ενοχή τους. Τις περισσότερες φορές είναι τα θύματα στον επόμενο γύρο του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Γι’ αυτούς τους λόγους και οι επιδόσεις των διωκτικών αρχών στην εξιχνίαση αυτού του είδους των εγκλημάτων ήταν ανέκαθεν φτωχές. Παρακολουθούσαν τις αλληλοεξοντώσεις των «νονών» και των συνεργατών τους, αδυνατώντας να παρέμβουν. Αυτή η ιστορία κρατάει από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, οπότε και ξεκίνησε αυτός ο πόλεμος των «νονών της νύχτας», που συνεχίστηκε ασταμάτητα επί όλων των κυβερνήσεων. Γι’ αυτόν τον λόγο κανένα κόμμα δεν διανοήθηκε ποτέ να πολιτικοποιήσει το ζήτημα. Πλην του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, που έσπευσαν να αποδώσουν μομφή στην κυβέρνηση για τα όσα συμβαίνουν στον υπόκοσμο. Να υπενθυμίσω πως στους 54 μήνες που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ οι δολοφονίες αυτού του είδους δεν σταμάτησαν, με αποκορύφωμα τη δολοφονία Στεφανάκου (2018). Εξάλλου, πολλοί βαρυποινίτες αποφυλακίσθηκαν με τον νόμο Παρασκευόπουλου και είτε υπήρξαν θύματα στη συνέχεια είτε τους δόθηκε η δυνατότητα να συνεχίσουν τη δράση τους. Πάντως, στο κατηχητικό δεν πήγαν. Γι’ αυτό η μάχη με το οργανωμένο έγκλημα καλό είναι να μείνει έξω από την πολιτική αντιπαράθεση, όπως ήταν μέχρι τώρα.