Ηδη, όπως πληροφορούμαι, οι ένοπλες δυνάμεις των Δήμου Πατρέων έχουν τεθεί σε κατάσταση συναγερμού, για να αποτρέψουν την είσοδο στην πόλη του Αμερικανού πρέσβη και της ακολουθίας του. Ως γνωστόν, ο αγωνιστής δήμαρχος τον θεωρεί ανεπιθύμητο πρόσωπο. Persona non grata, το λένε οι λατινομαθείς.
Δεν γνωρίζω αν η Πάτρα έχει ανακηρυχθεί και αποπυρηνικοποιημένη πόλη, πάντως συναγωνίζεται στο αντιιμπεριαλιστικό φρόνημα τον Δήμο Χαλανδρίου. Εξάλλου, στο δημαρχείο της Πάτρας για ένα φεγγάρι είχε υποσταλεί η σημαία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δείγμα μάλλον πως η περιοχή ακολουθούσε μια δική της μοναχική πορεία στην οικουμένη όλη. Βέβαια, τα κονδύλια από την Ε.Ε. είναι πολλά και γλυκά και δεν βλέπω κάποια κίνηση από τον σύντροφο δήμαρχο να τα αποποιηθεί.
Εναλλακτικά, θα μπορούσε να ζητήσει και αυτός δανεικά από τον Πούτιν, ψάχνοντας για νέα, ασφαλή λιμάνια. Θα μπορούσε μάλιστα ο σύντροφος δήμαρχος, η σύγχρονη Πασιονάρια, να προχωρήσει και στην αδελφοποίηση της Πάτρας με μια πόλη της Λευκορωσίας, της σύγχρονης κοιτίδας της δημοκρατίας. Του δίνω μια ιδέα, που είμαι σίγουρος ότι θα του αρέσει.
Προφανώς, τέτοιες συμπεριφορές, όπως του κ. Πελετίδη, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν με σοβαρότητα. Θα χάσει την έννοιά της η λέξη «σοβαρότητα». Τέτοιες συμπεριφορές αντιμετωπίζονται μόνο με χιούμορ και με ειρωνεία. Το κακό με όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι δεν έχουν επίγνωση των πράξεών τους. Νομίζουν πως ασκούν πολιτική, νομίζουν πως προάγουν το αντιιμπεριαλιστικό φρόνημα των πολιτών, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που παράγουν είναι γέλωτες μέχρι δακρύων. Βέβαια και αυτό, στη σύγχρονη εποχή του άγχους και της αβεβαιότητας, δεν είναι ασήμαντο πράγμα. Το γέλιο μάς δίνει ζωντάνια και… διώχνει την κυτταρίτιδα, για να κινηθώ κι εγώ στο κλίμα των ημερών.
Τελικά, δεν έχει γίνει γνωστό αν ο Αμερικανός πρέσβης θα μεταβεί στην Πάτρα. Αν θα τολμήσει να σπάσει τις γραμμές άμυνας των λαϊκών αγωνιστών. Θα μου πείτε, τον κ. Πελετίδη εξέλεξαν για δήμαρχό τους οι κάτοικοι της Πάτρας, και μάλιστα δις. Αντιδεξιός να είναι και ό,τι να είναι.
Πάντως, ο Περισσός, η Μέκκα του ευρωπαϊκού ορθόδοξου κομμουνισμού και μοναδικός θεματοφύλακας πλέον των αρχών του προλεταριακού διεθνισμού, θα απονείμει στον άξιο σύντροφο το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη, όπως επί της αλήστου μνήμης μεγάλης Σοβιετίας.